www.TheSeaNation.gr

Δεν βγαίνουν τα νούμερα…

Η μελλοντική είσοδος των ΗΠΑ στο «παιχνίδι» των ναυπηγήσεων είναι σίγουρο ότι θα αναδιαμορφώσει ακόμη περισσότερο το βασικό «σκηνικό» μέσα στο οποίο ήδη η ευρωπαϊκή ναυπηγική βιομηχανία επιχειρεί να αλλάξει βηματισμό. Στοιχεία κάποιων πρώτων αναλύσεων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας κάνουν λόγο για ένα «αγώνα δρόμου» στον οποίο θα οδηγηθούν οι ΗΠΑ για να μετατρέψουν ένα τμήμα των ναυπηγείων τους που είναι αφιερωμένο στην υποστήριξη του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ σε εμπορικά ναυπηγεία για την κατασκευή εμπορικών σκαφών όλων των τύπων.
Αν θεωρηθεί ότι ακόμη και σήμερα οι αμερικανικές γιάρδες βάζουν μπροστά να κτίσουν εμπορικά πλοία έχοντας και τον κατάλληλο εξοπλισμό η ουσία του προβλήματος είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να ανταγωνιστούν την κινεζική ναυτιλία ή τη ναυπηγική βιομηχανία. Ο εμπορικός στόλος με σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών ανέρχεται σήμερα σε 185 πλοία. Η Κίνα συμπεριλαμβανομένου του Χονγκ Κονγκ διαθέτει στόλο 7.838. Το 2023, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατασκεύασαν το 0,1% των πλοίων παγκοσμίως. Την ίδια χρονιά, η Κίνα έχτισε 50,7%. Το 2024, το 2,16% του παγκόσμιου εμπορικού στόλου ανήκε σε αμερικανικές εταιρείες. Η Κίνα κατείχε το 19%. Είναι προφανές ότι η κλίμακα του ναυτιλιακού και ναυπηγικού πλεονεκτήματος της Κίνας της δίνει τεράστια οικονομική μόχλευση έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών σε καιρό ειρήνης.
Η Κίνα εδραιώνει τη θέση της σε βασικούς τομείς του ναυπηγικού τομέα καταλαμβάνοντας κυρίαρχο ρόλο στις παραγγελίες διαφόρων τύπων πλοίων, ενώ συνεχώς αυξάνει την παραγωγική της δυνατότητα. Πιο συγκεκριμένα, το 2024 τα κινεζικά ναυπηγεία εξασφάλισαν 46,45 εκατομμύρια CGT (Compensated Gross Tons) από τις συνολικές παγκόσμιες παραγγελίες. Συνολικά τα κινεζικά ναυπηγεία ελέγχουν το 71% των παραγγελιών παγκοσμίως, και ακολουθούν σε μεγάλη απόσταση η Νότια Κορέα με 17,5%, ενώ η Ιαπωνία συνεχίζει να μειώνει το μερίδιο αγοράς της με 10,2%.
Ωστόσο «πίσω» από τις συζητήσεις για τις ναυπηγήσεις υπάρχουν άλλες συζητήσεις που διεξάγονται sotto voce με αντικείμενο την ανάπτυξη «εθνικών στόλων» με προφανή στόχο την όσο το δυνατόν ταχύτερα «απεξάρτηση» από στόλους με άλλες σημαίες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι μόνες σε αυτή την κατάσταση που σκέπτονται μέσα από την αναδιαμόρφωση της πολιτικής των ναυπηγήσεων. Το 99% του εμπορίου της Αυστραλίας κινείται δια θαλάσσης, υποστηρίζοντας το 45% του εθνικού εισοδήματος της χώρας. Και σχεδόν όλα αυτά ταξιδεύουν σε πλοία με ξένη σημαία και ξένη ιδιοκτησία. Το 2021, 6.170 μεμονωμένα πλοία με ξένη σημαία κατέπλευσαν σε λιμάνια της Αυστραλίας. Αντίθετα, υπάρχουν μόνο τέσσερα πλοία με αυστραλιανή σημαία στο διεθνές εμπόριο και αυτά είναι μεταφορείς LNG, που εξάγουν αυστραλιανούς υδρογονάνθρακες σε πελάτες στη βορειοανατολική Ασία.
Ευρώπη, ΗΠΑ, και όχι μόνο βλέπουν, την απόσταση που έχουν να καλύψουν μέχρι να φτάσουν την Κίνα ή στην καλύτερη τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία και μάλιστα σε χρονική συγκυρία όπου η Ινδία έχει δημοσίως καταστήσει γνωστή την πρόθεσή της να αναπτύξει τη δική της ναυπηγική βιομηχανία και το δικό της στόχο έχοντας μάλιστα και το αβαντάζ του scrap ναυπηγικού χάλυβα από το τονάζ που καταπλέει στα διαλυτήρια της κατ’ έτος.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.