www.TheSeaNation.gr

Η ΕΕ απαγορεύει τo «αίσχος» της διάλυσης πλοίων σε παραλίες για τα πλοία της

Νέος κανονισμός που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση θα απαγορεύσει την «αισχρή πρακτική» της διάλυσης ευρωπαϊκών πλοίων σε παραλίες της Νοτιοανατολικής Ασίας, μια πρακτική που μολύνει τις ακτές και τα νερά και θέτει σε κίνδυνο τους ντόπιους εργάτες.

Από τα 1.026 ποντοπόρα πλοία που ανακυκλώθηκαν το 2014, τα 641 διαλύθηκαν σε παραλίες της Ινδίας, του Μπαγκλαντές και του Πακιστάν, δείχνουν τα στοιχεία της μη κυβερνητικής οργάνωσης Shipbreaking Platform, η οποία ασκεί πιέσεις για τον τερματισμό της επικίνδυνης πρακτικής.

Δεξαμενόπλοια, αλιευτικά, κρουαζιερόπλοια και άλλα γερασμένα πλοία προσαράζουν σε ακτές και διαλύονται από εκατοντάδες ανειδίκευτους εργάτες με πρόχειρα εργαλεία. Όταν έρθει η παλίρροια, τα χημικά διαρρέουν στο νερό.

Και δεν είναι μόνο το περιβάλλον που απειλείται: περίπου 470 εργάτες έχουν σκοτωθεί την τελευταία 20ετία στα πρόχειρα διαλυτήρια των ακτών του Αλάνγκ Σόσια στο κρατίδιο του Γκουτζαράτ στην Ινδία, σύμφωνα με εκτίμηση του Ινστιτούτου Κοινωνικών Επιστημών «Τάτα» στο Μουμπάι. Περίπου 35.000 εργάτες, οι περισσότεροι ανειδίκευτοι μετανάστες, εργάζονται εκεί.

Όπως αναφέρει το Reuters, ο νέος ευρωπαϊκός κανονισμός θα επιτρέπει τη διάλυση πλοίων ευρωπαϊκής σημαίας μόνο σε εγκεκριμένα διαλυτήρια, των οποίων η λίστα αναμένεται να δημοσιευτεί του χρόνου. Πιθανότατα θα περιλαμβάνει εγκαταστάσεις της Κίνας, της Τουρκίας, της ΕΕ και της Βορείου Αμερικής, όχι όμως και της Νοτιοανατολικής Ασίας.

Η απόφαση έρχεται έπειτα από δηλώσεις του Καρμένου Βέλα, ευρωπαίου επιτρόπου Περιβάλλοντος, Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας, ο οποίος έκανε λόγο για την «αισχρή πρακτική της διάλυσης ευρωπαϊκών πλοίων σε παραλίες».

Η αλήθεια είναι ότι τα κίνητρα των εφοπλιστών για τη διάλυση πλοίων στη ΝΑ Ασία είναι μεγάλα. Οι κανόνες για την απόρριψη του αμιάντου, για παράδειγμα, είναι σε γενικές γραμμές λιγότερο αυστηροί και αυξάνουν τα κέρδη.

Ανάλογα με τις τρέχουσες τιμές των πρώτων υλών, το σκραπ χάλυβα από διαλυτήρια στην Ινδία αποφέρει έως και 500 δολάρια ανά τόνο, συγκριτικά με 300 δολάρια στην Κίνα και μόλις 150 στην ΕΕ. Λιγότερο από 4% των ποντοπόρων πλοίων που αποσύρθηκαν το 2014 πέρασαν από διαλυτήρια στην Ευρώπη.

Ως αντιστάθμισμα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχεδιάζει να προσφέρει κίνητρα στους πλοιοκτήτες, τα οποία όμως δεν έχουν οριστικοποιηθεί.

Οι νέοι κανόνες, επισημαίνει το Reuters, αφήνουν ανοιχτό ένα παραθυράκι, δεδομένου ότι οι πλοιοκτήτες μπορούν να αλλάζουν τις σημαίες των παλιών πλοίων, ή να τα πωλούν σε τρίτους, οι οποίοι μπορούν στη συνέχεια να τα διαλύσουν όπου θέλουν.

Ωστόσο οι πλοιοκτήτες θα αντιμετωπίζουν σκληρές επικρίσεις αν καταφύγουν σε αυτή την πρακτική. Μεγάλοι ναυτιλιακοί όμιλοι στην ΕΕ, όπως η δανέζικη Maersk και η γερμανική Hapag-Loyd, έχουν ήδη υιοθετήσει την πρακτική της διάλυσης των πλοίων τους μόνο σε εγκαταστάσεις που πληρούν διεθνείς περιβαλλοντικές προδιαγραφές.

Στο διαλυτήριο της Γάνδης στο Βέλγιο, το μεγαλύτερο της Ευρώπης, ο όγκος του παραγόμενου σκραπ έχει τετραπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία στους 35.000 τόνους χάλυβα το χρόνο.
«Οι μεγάλες εταιρείες έχουν αρχίσει να φέρνουν τα πλοία τους σε εμάς» ανέφερε στο Reuters ο Πέτερ Ουίντιν, επικεφαλής ανακύκλωσης.

«Δεν μπορούν πια να αντέξουν την κακή δημοσιότητα από τη διάλυση πλοίων σε κάποια παραλία» είπε.

Πηγές: Reuters, in.gr