www.TheSeaNation.gr

Υπέρμαχος της αναζωογόνησης του ναυπηγικού τομέα ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά κ. Βασίλης Κορκίδης εξηγεί σε συνέντευξή του στο “theseanation” τη σημαίνει για την τοπική και όχι μόνο οικονομία ο τομέας που σήμερα καρκινοβατεί.

Ειδικότερα ανέφερε τα ακόλουθα:
«Σε πρόσφατη ανακοίνωση του Επιμελητηρίου σχετικά με τον ελληνικό ακτοπλοϊκό στόλο και την ανάγκη ανανέωσή του εξέφρασα την ελπίδα να κατασκευαστούν οι νέες μονάδες σε ελληνικές ναυπηγικές μονάδες, από ελληνικά χέρια και από Έλληνες ναυπηγούς που σήμερα ελλείψει ευκαιριών στην ελληνική πραγματικότητα διαπρέπουν στο εξωτερικό.
Στην Ελλάδα, ο ναυπηγο-επισκευαστικός / κατασκευαστικός κλάδος κατέρρευσε, όχι μόνο λόγω παγκόσμιας κρίσης, αλλά κι από άλλες ελληνικές παθογένειες και την αδυναμία του κράτους και των ιδιωτών να παρουσιάσουν ένα σοβαρό, στραμμένο προς το μέλλον σχέδιο για την βιωσιμότητα των ναυπηγείων. Καιροί ου μενετοί... Αυτή η κατάσταση πρέπει να αναστραφεί τάχιστα καθώς αφ ενός η ακτοπλοΐα της χώρας θα αναζητήσει ναυπηγικές γυάρδες είτε για να εκσυγχρονίσει υφιστάμενες μονάδες είτε για να κατασκευάσει πλοία προσαρμοσμένα στις ανάγκες και ιδιαιτερότητες της ελληνικής πολυνησίας και αφ ετέρου γιατί η αμυντική βιομηχανία της χώρας δεν μπορεί να μείνει χωρίς υποστήριξη. Σαφώς αναφέρομαι στο θέμα της ναυπήγησης πλοίων για τις ανάγκες του Πολεμικού μας Ναυτικού μέσα από τις προτάσεις που έχουν προσφέρει χώρες που ειδικεύονται στις κατασκευές οπλικών συστημάτων και όχι μόνο.
Μια σύντομη αναδρομή-περιήγηση στην από αιώνων ιστορία αυτής της χώρας καθιστά προφανές ότι η ναυπήγηση του ισχυρότερου «πλεύσιμου όπλου» της αρχαιότητας, όπως οι τριήρεις ήταν αποτέλεσμα σχεδιασμού και κατασκευής από τα τότε ελληνικά χέρια. Τίποτα δεν πρέπει και δεν μπορεί να αποκλείσει τα ελληνικά χέρια του σήμερα, τους Έλληνες ναυπηγούς και επιστήμονες του σήμερα να κτίσουν πλοία για λογαριασμό του Πολεμικού μας Ναυτικού και όχι μόνο.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Δεν είναι δυνατόν η ισχυρότερη ναυτιλία στον κόσμο, η ναυτιλία μας να μην έχει την δέουσα υποστήριξη. Είναι ανέκδοτο σήμερα ότι για μετασκευές αλλά ακόμη και για τις διαλύσεις πλοίων οι Τουρκικές γυάρδες να κερδίζουν ένα μεγάλο μέρος του έργου που θα μπορούσε να συντελεστεί άνετα στις γυάρδες του Κόλπου της Ελευσίνας ακόμη και στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος. Εφόσον, τελικά, ευοδωθούν οι προσπάθειες αναζωογόνησης των δύο μεγάλων ναυπηγικών μονάδων του Κόλπου της Ελευσίνας, καθίσταται προφανές ότι η Ελλάδα, μαζί με τα ναυπηγεία της Σύρου, αποκτά εκ νέου το στρατηγικό πλεονέκτημα στο πέταλο της Ανατολικής Μεσογείου.
Δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας ότι Σκαραμαγκάς, Ελευσίνα και Σύρος σχηματοποιούν την «τρίαινα» της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας, η οποία ως γνωστόν υπέστη σοβαρό πλήγμα, όπως άλλωστε έχει υποστεί ο τομέας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, λόγω του σκληρού ανταγωνισμού από τα ναυπηγεία της Άπω Ανατολής (φτηνά εργατικά χέρια, συχνά απουσία μέτρων προστασίας του περιβάλλοντος, πρόσβαση σε κρατικές χρηματοδοτήσεις η σε άλλες περιπτώσεις υψηλή τεχνογνωσία κα).
Δεν πρέπει επίσης να διαλάθει της προσοχής μας ότι ο ναυπηγικός τομέας είναι εντάσεως εργασίας γεγονός που μεταφράζεται σε θέσεις εργασίας. Έμμεσες και άμεσες. Σήμερα στον ευρύτερο Πειραϊκό χώρο υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων, όλων των μεγεθών, με αντικείμενο τις ναυπηγοεπισκευές, τις κατασκευές και επιδιορθώσεις ανταλλακτικών για πλοία όλων των τύπων αλλά και αναλωσίμων. Αυτές οι επιχειρήσεις, που έχουν επιβιώσει από το πολύχρονο τέλμα του κύκλου εργασιών που δημιούργησε η κατάρρευση του ναυπηγικού τομέα προσδοκούν στην αναζωογόνησή του για προφανείς λόγους. Προσδοκούν να «Συνεπειχειρήσουν» με τα ναυπηγεία.
Και επειδή γίνεται πολύς λόγος για την γαλάζια οικονομία πρέπει να θυμίσω ότι εκτός των άλλων στο πλαίσιο των συναφών ναυπηγικών δραστηριοτήτων η χώρα στερείται και διαλυτηρίου πλοίων. Θέμα που απασχολεί εκτός των άλλων και την ευρωπαϊκή ναυτιλία. Ο τομέας της αξιοποίησης υλικών από διαλύσεις πλοίων, ή αναγέννηση και επισκευή ανταλλακτικών και τεχνολογικών συσκευών, που καθαιρούνται από τη διάλυση πλοίων μπορεί να προσφέρει ένα ακόμη πεδίο δράσης για τη ναυπηγοεπισκευαστική επιχειρηματικότητα. Η δραστηριότητα της ανακύκλωσης πλοίων, ακολουθεί πιστά τη φιλοσοφία της κυκλικής και, κυρίως, γαλάζιας οικονομίας, καθώς η ανάκτηση ναυπηγικού χάλυβα και άλλων μετάλλων και υλικών, και όχι μόνο, συμβάλλει στον περιορισμό εξάντλησης των πρώτων υλών, αλλά και στην εξοικονόμηση πόρων για τη ναυπηγική βιομηχανία. Το Ε.Β.Ε.Π. έχει, πλειστάκις, ταχθεί και τεκμηριωμένα επιχειρηματολογήσει υπέρ των προσπαθειών αναβίωσης δραστηριοτήτων και, γενικότερα, της ναυπηγοεπισκευής, με τις παρούσες επιστολές επιχειρηματολογεί και τάσσεται υπέρ και της δημιουργίας Μονάδων Ανακύκλωσης Πλοίων σε οργανωμένα ναυπηγεία, με τις δέουσες υψηλές περιβαλλοντικές προδιαγραφές και προδιαγραφές Υγιεινής και Ασφάλειας στην Εργασία, που προβλέπει το νομοθετικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα, αν και πρωταγωνιστεί στην παγκόσμια ναυτιλία, δεν διαθέτει συγκροτημένη μονάδα ανακύκλωσης πλοίων προσαρμοσμένη στις αυστηρές εθνικές και ευρωπαϊκές περιβαλλοντικές απαιτήσεις, που θα μπορούσε να δημιουργήσει σημαντικά οφέλη για την εθνική οικονομία, το ΑΕΠ και την απασχόληση.
Δεν θα κουραστώ να επισημαίνω ότι το Ε.Β.Ε.Π. θα είναι αρωγό σε κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση του ναυπηγηκού-ναυπηγοεπισκευαστικού τομέα. Η Αμυντική Βιομηχανία της χώρας μπορεί να προσφέρει πολλά στην ισχυροποίηση της αποτρεπτικής ισχύος της Ελλάδας, αλλά και να προσδώσει δυναμική σε πολλούς κλάδους της οικονομίας. Το cluster είναι ορατό... Η ακτοπλοΐα, επίσης. Να θυμίσουμε ότι στο παρελθόν «κτίστηκε» στα ναυπηγεία Ελευσίνας Επιβατηγό Οχηματαγωγό πλοίο το οποίο σήμερα πλέει στο Αιγαίο με τα χρώματα και τα σινιάλα μεγάλης ακτοπλοϊκής εταιρίας που διαθέτει στόλο συμβατικών και μη πλοίων που καλύπτουν τις νησιωτικές μας συγκοινωνίες.
Είναι οξύμωρο να έχουμε την ισχυρότερη ναυτιλία, την μεγαλύτερη ακτοπλοΐα, την τεχνογνωσία αλλά να μην έχουμε ισχυρή ναυπηγική-ναυπηγοεπισκευαστική υποστήριξη. Με μόνη φωτεινή εξαίρεση την ΟΝΕΧ που αναζωογόνησε τα ναυπηγεία της Σύρου. Τίποτα δεν είναι αδύνατο. Αρκεί να θέλουμε...».