www.TheSeaNation.gr

Η προσφυγική πρόκληση για την Ελλάδα και την Ευρώπη ήταν το θέμα ομιλίας του τέως Προέδρου της ΝΔ, Βουλευτή Λασιθίου και Τομεάρχη Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής της ΝΔ κ. Γιάννη Πλακιωτάκη που εκφωνήθηκε κατά την διάρκεια του σεμιναρίου της Πολιτικής Ακαδημίας της ΝΔ , που διοργανώθηκε στα Χανιά με την υποστήριξη των Ιδρυμάτων Konrad Adenauer και Κωνσταντίνου Κ. Μητσοτάκη.
Ειδικότερα ο κ. Πλακιωτάκης ανέφερε τα ακόλουθα:
«Κυρίες και Κύριοι,
Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση να μιλήσω σε ένα τόσο ενδιαφέρον σεμινάριο όπως αυτό, για τη πρόκληση της Μετανάστευσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Χαίρομαι ιδιαίτερα επίσης, διότι το συνέδριο αυτό συνδιοργανώνεται από το Ίδρυμα KONRAD ADENAUER και το Ίδρυμα Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ένα ίδρυμα που εκπροσωπείται από μια μεγάλη πολιτική προσωπικότητα όπως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος στην πολιτική του διαδρομή υπήρξε ένας αταλάντευτα φιλοευρωπαίος ηγέτης, όπου με τις ενέργειές του προώθησε σημαντικά τα ευρωπαϊκά και φιλελεύθερα ιδεώδη τόσο στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και στην Ελλάδα.
Αξίζει να τονίσω επίσης, ότι το Ίδρυμα Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αποτελεί μια σημαντική δεξαμενή σκέψης, η οποία έχει διακριθεί για την ερευνητική και συγγραφική της προσφορά στην καταγραφή και ανάδειξη της νεότερης πολιτικής ιστορίας της πατρίδας μας.
Φίλες και φίλοι,
Τα τελευταία γεγονότα στο καταυλισμό προσφύγων στη Μόρια της Μυτιλήνης, η συνεχώς τεταμένη κατάσταση που επικρατεί σε όλους τους καταυλισμούς της χώρας, καθώς οι απειλές και η ακραία ρητορική του κ. Ερντογάν, υποδεικνύουν ότι το προσφυγικό ζήτημα είναι μια βραδυφλεγής ωρολογιακή βόμβα.
Μια βόμβα, που ανά πάσα στιγμή θα εκραγεί στα χέρια μας και ίσως, δημιουργήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις που θα επηρεάσουν και την Ευρώπη.
Γνωρίζουμε όλοι μας, ότι τα αίτια του προβλήματος είναι σύνθετα και σχετίζονται και με τον πόλεμο στη Συρία και την αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Γνωρίζουμε επίσης, τις τεράστιες ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να σταθεί στο ύψος της.
Σε σχέση με την Ελλάδα, το πρόβλημα διογκώθηκε το Σεπτέμβριο του 2015 εξαιτίας της αλόγιστης πολιτικής του κ. Τσίπρα και των στελεχών της κυβέρνησής του.
Μιας πολιτικής βαθιά ιδεοληπτικής και κοντόφθαλμης.
Ο πρωθυπουργός και τα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αρχικά δεν αναγνώριζαν ότι υπάρχει πρόβλημα με τους πρόσφυγες, και ακολούθησαν μια καταστροφική πολιτική ανοικτών συνόρων.
Δεν υπολόγισαν ποτέ, ότι είναι πιθανό να κλιμακωθεί η κατάσταση και να αυξηθούν οι μεταναστευτικές ροές, με αποτέλεσμα να μην έχουν κανένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Ο κ. Τσίπρας και οι υπουργοί του, διαχειρίστηκαν ένα καθαρά ευρωπαϊκό πρόβλημα σαν να είναι ελληνικό ζήτημα, και όταν διαπίστωσαν το μέγεθος του προβλήματος και την αδυναμία τους να το διαχειριστούν, τον Οκτώβριο του 2015 ζήτησαν καθυστερημένα τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση με την ανεύθυνη στάση της, κατάφερε να θέσει την Ελλάδα στο μάτι του ευρωπαϊκού κυκλώνα και να στοχοποιηθεί από την ελληνική και ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Τη στιγμή που συμμετείχε στις συνόδους κορυφής, και δεσμεύονταν για την ανάληψη πρωτοβουλιών που θα περιόριζαν τις μεταναστευτικές ροές, εμφανίζονταν και ως υπερασπιστής της πολιτικής των ανοικτών συνόρων και προστάτης των κατατρεγμένων προσφύγων που θα έπρεπε να φιλοξενήσουμε στη χώρα μας και στην Ευρώπη.
Η εν λόγω στρατηγική, σε συνδυασμό με την έλλειψη συντονισμού και την ανεπάρκεια του ελληνικού κρατικού μηχανισμού, κατέστησε την Ελλάδα αποδιοπομπαίο τράγο της Ευρώπης.
Επιπλέον, έδωσε τη δυνατότητα στη Τουρκία να χρησιμοποιήσει το προσφυγικό πρόβλημα, ως διαπραγματευτικό μέσο για την άσκηση πίεσης στους Ευρωπαίους, ώστε να ικανοποιήσει μέρος των εθνικών της συμφερόντων.
Στο πλαίσιο αυτό, δεχτήκαμε να ληφθεί ερήμην της Ελλάδας η απόφαση για την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και να παίξουμε ουσιαστικά το παιχνίδι της Τουρκίας.
Με την απόφαση αυτή, όπως γνωρίζετε διαφώνησα από την πρώτη στιγμή και εκ του αποτελέσματος δικαιώνομαι.
Δικαιώνομαι, γιατί το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων και δεν εκπλήρωσε σε καμία περίπτωση, το ρόλο του στον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών στο Αιγαίο.
Παράλληλα, ο κ. Τσίπρας έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς θεσμικούς και μη παράγοντες στην Ευρώπη να επωφεληθούν, ώστε να κλιμακώσουν τη κριτική και την αρνητική τους στάση έναντι της Ελλάδας, και να υπεκφύγουν των ευθυνών τους για την ανάληψη συντονισμένης δράσης για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Στον αντίποδα, η έλλειψη ξεκάθαρης πολιτικής από μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ανάληψη συντονισμένων δράσεων αντιμετώπισης του μεταναστευτικού-προσφυγικού ζητήματος, σε συνδυασμό με τη διοικητική αδυναμία της ευρωπαϊκής γραφειοκρατικής μηχανής καθώς και η ακραία αρνητική στάση που επέδειξαν οι χώρες του Βιζεγκραντ και του βορρά, καταδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Ευρώπη.
Παρά τις αρχικές πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη σύνταξη της Ευρωπαϊκής Ατζέντας Μετανάστευσης, και την εκπόνηση Σχεδίων Δράσης και Μετεγκατάστασης των προσφύγων, τα αποτελέσματα για τη συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος είναι απογοητευτικά.
Τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρνούνται να συνεργαστούν μεταξύ τους για την αντιμετώπιση του ζητήματος, και υπό την πίεση ακραίων εθνικιστικών και ξενοφοβικών τάσεων που ολοένα και περισσότερο επικρατούν στο εσωτερικό τους, ορθώνουν τείχη ντροπής και κλονίζουν τη συνοχή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Το αποτέλεσμα βέβαια αυτής της ακραία φοβικής πολιτικής το εισπράττουμε με πολύ υψηλό τίμημα στην Ελλάδα, αφού πάνω από 50.000 άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη χώρα μας, προσπαθώντας να επιβιώσουν, κάτω από τραγικές συνθήκες και χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον τους.
Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε επίσης το γεγονός, ότι η υπογραφή της συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία για την αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος, περιόρισε το πρόβλημα, αλλά δεν το έλυσε.
Το πρόβλημα είναι υπαρκτό και μετά τους τελευταίους εκβιαστικούς λεονταρισμούς του κ. Ερντογάν για προώθηση 3 εκατομμυρίων προσφύγων στην Ευρώπη, γίνεται κατανοητό, ότι το πρόβλημα υφέρπει.
Παρά τις έως τώρα προσπάθειες, η Ελλάδα και η Ιταλία ως πύλες εισόδου προς το ευρωπαϊκό όνειρο χιλιάδων κατατρεγμένων και εξαθλιωμένων ανθρώπων, που προσπαθούν να γλιτώσουν από τις φλόγες του πολέμου στη Συρία και την ανασφάλεια που επικρατεί στις διαλυμένες από τον Αραβικό χειμώνα χώρες, συγκεντρώνουν μεγάλες μάζες των προσφυγικών ροών.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας για το Σεπτέμβριο 2016:
 Ο αριθμός των προσφύγων και μεταναστών που έφτασαν στις ακτές της Ευρώπης φέτος ξεπέρασε τις 300.000. Ο αριθμός αυτός είναι χαμηλότερος από τις 520.000 αφίξεις που είχαν καταγραφεί το Σεπτέμβριο του 2015, αλλά πολύ μεγαλύτερος από τις 216.054 συνολικά αφίξεις καθ’ όλο το έτος 2014.
 Οι αφίξεις στην Ιταλία φέτος ακολουθούν τις ίδιες τάσεις με πέρυσι, με 130.411 πρόσφυγες και μετανάστες να φτάνουν μέσα στο 2016, συγκριτικά με τους 132.071 που έφτασαν αντίστοιχα τους πρώτους εννιά μήνες του 2015.
 Στην Ελλάδα, οι αφίξεις από τον Ιανουάριο έως το Σεπτέμβριο του 2016 είναι 165.750, ποσοστό μειωμένο κατά 57% συγκριτικά με τις 385,069 αφίξεις κατά το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι.
 Οι κύριες εθνικότητες που φτάνουν στην Ελλάδα είναι Σύριοι 48%, Αφγανοί 25%, Ιρακινοί 15%, Πακιστανοί 4% και Ιρανοί 3%.
 Αντιθέτως, οι εθνικότητες που προσεγγίζουν την Ιταλία είναι διαφορετικές. Συγκεκριμένα είναι Νιγηριανοί 20%, κάτοικοι της Ερυθραίας 12%, και από τη Γκάμπια, τη Γουινέα, το Σουδάν, την Ακτή Ελεφαντοστού με 7% η καθεμία.
 Συνολικά στη Μεσόγειο πέντε εθνικότητες αποτελούν το 68% των αφίξεων (Συρία 30%, Αφγανιστάν 16%, Ιράκ 10%, Νιγηρία 7%, Ερυθραία 5%).
Ένα άλλο στοιχείο το οποίο δεν θα πρέπει να αγνοηθεί είναι ο ολοένα και αυξανόμενος αριθμός των αγνοούμενων και των θυμάτων της προσφυγικής κρίσης.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, παρόλο που ο αριθμός των αφίξεων φέτος έχει μειωθεί κατά 42% συγκριτικά με πέρυσι (300.000 έναντι 520.000), ο αριθμός των ανθρώπων που αναφέρονται ως νεκροί ή αγνοούμενοι μέχρι στιγμής φέτος είναι 3.211 και με το ρυθμό που αυξάνονται, είναι πιθανόν το 2016 να αποδειχτεί η χρονιά με τις περισσότερες απώλειες που έχουν καταγραφεί στη Μεσόγειο.
Η κατάσταση αυτή, φίλες και φίλοι καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος.
Στη σημερινή δύσκολη και αβέβαιη εποχή που διανύουμε, το προσφυγικό ζήτημα κορυφώνεται επικίνδυνα και τείνει να λάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Οι πιέσεις που δημιουργεί τόσο στα κράτη που βρίσκονται αντιμέτωπα με τη διαχείρισή του, όσο και στη διεθνή κοινότητα, είναι έντονες και χρήζουν άμεσης και συντονισμένης προσπάθειας.
Πέρα από το μείζον θέμα των υλικών και άυλων πόρων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα αποτελεί ένα είδος ασύμμετρης απειλής που απειλεί την διεθνή ασφάλεια και ειρήνη. Η απειλή αυτή, σε συνδυασμό με την φτωχοποίηση του πλανήτη, τις περιφερειακές συγκρούσεις που ολοένα αυξάνονται, τους τοπικούς εθνικισμούς που αναδύονται, τους ενεργειακούς ανταγωνισμούς, το θρησκευτικό φανατισμό και την τρομοκρατία, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μίγμα που είναι ικανό να πλήξει συθέμελα την παγκόσμια κοινότητα.
Σε αυτό το μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό περιβάλλον
φίλες και φίλοι,
Η Ευρώπη και η χώρα μας καλούνται να αντιμετωπίσουν την απειλή του μεταναστευτικού-προσφυγικού ζητήματος.
Η Ευρώπη βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση της από τότε που συστάθηκε. Φαίνεται ότι τα ιδεώδη των ιδρυτικών μελών της υποχωρούν, και οι συνεκτικοί αρμοί των κρατών-μελών της έχουν χαλαρώσει επικίνδυνα.
Η αρχική βούληση των ιδρυτών της Ευρώπης για την εμπέδωση της ειρήνης, της συνεργασίας για την εδραίωση της δημοκρατίας και τη δημιουργία προϋποθέσεων για την ευημερία των ευρωπαίων πολιτών έχει υπαναχωρήσει και οι σημερινοί ευρωπαίοι ηγέτες, αψηφώντας τις απαιτήσεις των λαών τους, κινούνται με μοναδική πυξίδα το χρήμα και τους αριθμούς οι οποίοι ευημερούν.
Στο πλαίσιο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η έννοια της αλληλεγγύης των κρατών και η μέριμνα για τη προστασία των αδυνάτων έχουν υποχωρήσει και τη θέση τους, έχουν καταλάβει η αντιπαράθεση και η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των κρατών μελών, καθώς και η αναβίωση εθνικιστικών εξάρσεων και ανταγωνισμών.
Είναι επείγουσα η ανάγκη, η Ευρώπη να αλλάξει ρότα και να σταθεί και πάλι στο ύψος της.
Θα πρέπει να διαδραματίσει το ρόλο για τον οποίο συστάθηκε και να παρέμβει δυναμικά στις παγκόσμιες εξελίξεις.
Θα πρέπει να σφυρηλατήσει εκ νέου τις σχέσεις των μελών της και να αναλάβει συγκεκριμένες και στοχευμένες πολιτικές που θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
Συγκεκριμένα, θα πρέπει:
 Να συνταχθεί άμεσα ένα εναλλακτικό σχέδιο (Plan B) σε περίπτωση που καταρρεύσει η συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Τουρκία για το μεταναστευτικό.
 Να επιταχυνθεί η διαδικασία επιστροφής των μεταναστών από τα ελληνικά νησιά στην Τουρκία, αλλά και η αποστολή περισσότερων εμπειρογνωμόνων από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα.
 Τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να βελτιώσουν την ανταλλαγή πληροφοριών για την εισροή προσφύγων.
 Να επιδιωχθεί η ταχεία έγκριση και εφαρμογή ενός ενωσιακού συστήματος εισόδου –εξόδου,
 Να δημιουργηθεί ένα σύστημα πληροφοριών και αδειοδότησης για τα ταξίδια στην ΕΕ.
 Να προχωρήσει η αναθεώρηση του Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου, διότι διαπιστώνεται απουσία κοινής προσέγγισης στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών και έλλειψη λειτουργικού κοινού συστήματος ασύλου. Για την κάλυψη αυτού του στόχου, θα πρέπει να διατεθούν οι απαραίτητοι πόροι όπως προσωπικό, χρήματα και υποδομές, ώστε να υλοποιηθούν τα στρατηγικά σχέδια για την υποδοχή και την υποστήριξη των προσφύγων.
 Να υλοποιηθεί τάχιστα το σχέδιο που συμφωνήθηκε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τη μετεγκατάσταση 160.000 αιτούντων άσυλο από τον Ελλάδα και την Ιταλία σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη. Έως τώρα, λιγότεροι από 5.000 αιτούντες άσυλο έχουν μετεγκατασταθεί από την Ελλάδα (3.791) και την Ιταλία (1.156), ποσοστό που αντιστοιχεί στο 3% του αρχικού στόχου.
 Να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των κλειστών συνόρων από τις μονομερείς δράσεις ορισμένων χωρών οι οποίες με τις πρακτικές τους, θέτουν σε κίνδυνο το σύστημα Σένγκεν.
 Με δεδομένες τις αδυναμίες και τους περιορισμούς της Frontex, είναι επιτακτική ανάγκη να στηριχτεί το έργο της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής για τη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων της Ευρώπης και τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών στο Αιγαίο και σε όλη τη Μεσόγειο. Στο πλαίσιο αυτό, τα κράτη μέλη θα πρέπει να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις τους και να υποστηρίξουν τον νέο οργανισμό, παρέχοντας ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνικές υποδομές.
 Να προχωρήσει η αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου, ώστε να θεσπιστεί καλύτερος και μόνιμος μηχανισμός επιμερισμού των ευθυνών για τη στήριξη των κρατών μελών στα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε.
 Τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενισχύσουν τις νόμιμες οδούς για την εισδοχή των προσφύγων όπως η λεγόμενη διαδρομή της Ανατολικής Μεσογείου, η οποία αφορά κυρίως τις αφίξεις οικονομικών μεταναστών από την Αφρική στην Ιταλία, ώστε να διευθετηθούν θέματα όπως η επανεγκατάσταση και η οικογενειακή επανένωση, ώστε να μη χρειάζεται να καταφεύγουν σε επικίνδυνα ταξίδια και να πέφτουν στα δίκτυα των κυκλωμάτων των διακινητών.
 Να αναζητηθεί η συνδρομή και η συνεργασία τρίτων χωρών, για να αντιμετωπιστούν εκ τη γενέσει τους τα αίτια που προκαλούν το πρόβλημα. Στη λογική αυτή, θα πρέπει να δοθούν κίνητρα σε χώρες όπως η Ιορδανία, ο Λίβανος, ο Νίγηρας, η Νιγηρία, η Σενεγάλη, το Μάλι, η Αιθιοπία, η Τυνησία και η Λιβύη για να δέχονται επιστροφές και να προφυλάξουν καλύτερα τα σύνορά τους απέναντι στις μεταναστευτικές ροές.
 Να επιταχυνθεί η διαδικασία καταγραφής και μεταφοράς των υποψήφιων για μετεγκατάσταση, και να έχουν πρόσβαση στο πρόγραμμα αυτό, περισσότερες εθνικότητες από κράτη που βρίσκονται πόλεμο ή εσωτερική πολιτική αστάθεια.

Φίλες και φίλοι,
Η Ελλάδα παρά την οικονομική δυσπραγία της και τις πολιτικές αστοχίες όσων διαχειρίστηκαν το ζήτημα, άντεξε και αντέχει. Ανέλαβε ένα φορτίο πολύ μεγαλύτερο από τις δυνάμεις της και το έφερε σε πέρας.
Παρήγορη επίσης, είναι η στάση των ελλήνων πολιτών και κυρίως των κατοίκων των νησιών του Αιγαίου.
Οι άνθρωποι αυτοί, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν για την καθημερινή τους επιβίωση, προέβαλλαν το ανθρώπινο πρόσωπο της Ελλάδας και τι πραγματικά σημαίνει να είσαι έλληνας.
Κόντρα στους διεθνείς προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης που έχουν στοχοποιήσει τη χώρας μας και την παρουσιάζουν ως το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, για ακόμη μια φορά, διδάξαμε ανθρωπισμό, ευαισθησία και τι σημαίνει ανθρώπινη αλληλεγγύη. Με λίγα λόγια διδάξαμε πολιτισμό. Τον ελληνικό πολιτισμό.
Η Νέα Δημοκρατία μέσω του προέδρου της Κυριάκου Μητσοτάκη εξήρε αυτή τη στάση και με περιοδείες τόσο του ιδίου όσο και στελεχών της, βρέθηκε κοντά στους ανθρώπους που αντιμετώπιζαν πρόβλημα.
Παράλληλα, ο κ. Μητσοτάκης απέσυρε από την αντιπολιτευτική του ατζέντα το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα και κατέθεσε ένα εθνικό σχέδιο 29 σημείων για την αντιμετώπισή του.
Παράλληλα, οργάνωσε σειρά ταξιδιών στο εξωτερικό και είχε επαφές με σημαντικές προσωπικότητες της Ευρώπης, για να ζητήσει τη στήριξή τους στην αντιμετώπισή του ζητήματος.
Η Ευρώπη αντιθέτως, δεν στάθηκε στο ύψος της και δεν έπραξε αυτά που θα αναμέναμε.
Στην Ευρώπη, όλοι αιφνιδιάστηκαν και αντέδρασαν καθυστερημένα για την αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος.
Το χειρότερο απ’ όλα, είναι ότι κυριάρχησαν εθνικές λογικές και πρακτικές μετάθεσης των ευθυνών. Στη λογική αυτή, η Ελλάδα στοχοποιήθηκε και από πολλούς χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη ψυχών.
Έστω και αργά, στην Ευρώπη κατανόησαν το λάθος τους και τη κρισιμότητα του προβλήματος.
Δειλά, δειλά, ξεκίνησαν να υλοποιούνται κάποια σημαντικά βήματα προόδου.
Είναι στο χέρι μας να πιέσουμε, ώστε να γίνουν ακόμη περισσότερα.
Σήμερα, που τα πάντα αλλάζουν και στην Ευρώπη αναπτύσσεται ένα έντονο κλίμα ευρωσκεπτικισμού, δεν θα πρέπει να κυριαρχήσουν οι διχαστικές και διαλυτικές φωνές και τάσεις.
Με τις δράσεις μας και τις πολιτικές μας, πρέπει να βοηθήσουμε, ώστε η Ευρώπη να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της, ώστε να διασφαλίσουμε την επιβίωση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Το προσφυγικό ζήτημα, είναι ικανό να κλονίσει τη συνοχή, τη σταθερότητα και την εσωτερική ασφάλεια της Ευρώπης.
Για την αντιμετώπισή του απαιτείται η συνεργασία όλων των ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Απαιτείται να επικρατήσουν οι ιδρυτικές αρχές της Ευρώπης. Αρχές, όπως ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της προστασίας των κοινωνικά αδυνάτων.
Οι αρχές αυτές δεσμεύουν όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και πρέπει να τηρηθούν μέχρι κεραίας.
Το προσφυγικό δεν είναι πρόβλημα ενός μόνο κράτους.
Είναι ευρωπαϊκό ζήτημα και απαιτεί μια ευρωπαϊκή λύση.
Είμαι βέβαιος, ότι στη πρόκληση αυτή, θα ανταποκριθούν όλοι από κοινού, και στο τέλος, η Ευρώπη θα κερδίσει».