www.TheSeaNation.gr

Μια πολύ μεγάλη μορφή, ένας άνθρωπος ξεχωριστός, ικανός, άξιος, γενναίος πήρε σήμερα «πορεία προς το βοριά» για να συναντήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του. Έφυγε στις 23 Οκτωβρίου 2014. Αρκετά χρόνια πριν, στις 21 Οκτωβρίου 1988, είχε συμβάλει τα μέγιστα στη διάσωση των ναυαγών του πλοίου «JUPITER" μετά την εμβόλισή του από το ιταλικό αυτοκινητάδικο "ADIGE". Μοιάζει και αυτό με ένα ακόμα παιχνίδι της μοίρας.

Η αγαπημένη του μητέρα συνήθιζε να λέει «Ο καθένας κατά τα εργατά του κρίνεται». Και ο γιος της έκανε πραγματικά «σπουδαία έργατα» σε όλη του τη ζωή.

Είχαμε την τύχη να τον συναντήσουμε από κοντά. Σε μια από τις συναντήσεις αυτές μας ανέφερε ένα γνωμικό στο οποίο πίστευε πολύ «Το πιο ευχάριστο για έναν άνθρωπο είναι να είναι άνθρωπος». Και το ακολούθησε πιστά.

«Αντιμονή» σημαίνει στη ναυτική διάλεκτο «πορεία κόντρα στον καιρό που εκτελούν τα πλοία μ' όλη την ισχύ των μηχανών τους για να κρατηθούν και να σωθούν σε σφοδρή θαλασσοταραχή, όταν κάθε άλλη πλεύση είναι επικίνδυνη». Αυτό το όνομα επέλεξε να δώσει στη βάρκα του ο Μανώλης Πελοποννήσιος.

Γεννημένος στις αρχές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τον Μάρτιο του 1940, ο Μανώλης Πελοποννήσιος ένιωσε από την αρχή της ζωής του την οδύνη του πολέμου καθώς πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από τη γέννηση του έμεινε ορφανός από πατέρα, όταν το φορτηγό πλοίο «ΝΕΜΕΑ», στο οποίο ο Αργύρης Πελοποννήσιος υπηρετούσε ως ναύτης, τορπιλίστηκε από υποβρύχιο του 'Άξονα και βυθίστηκε στον Ατλαντικό Ωκεανό, στις 15 Ιανουαρίου 1941. Ο ίδιος δεν είπε ποτέ τη λέξη «Πατέρα» και δεν άκουσε ποτέ από τον πατέρα του τις λέξεις «Γιε μου».

Και όταν στις αρχές της δεκαετίας του '60 διήλθε από αυτό το στίγμα υπηρετώντας ως ανθυποπλοίαρχος στο ελληνικό φορτηγό «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΟΞΑ», παρακάλεσε τον πλοίαρχο του πλοίου να παρεκκλίνουν λίγο από την πορεία τους για να μπορέσει να αποθέσει στο «υγρό μνήμα» του πατέρα του λίγα λουλούδια.

Και, βέβαια, ο πλοίαρχος του πλοίου, ο καπετάν Γιάννης Ρούσσος από την Κύμη της Εύβοιας, αποδέχτηκε την παράκλησή του. Ο ίδιος περιγράφει τη σκηνή: «Σταματήσαμε για λίγα λεπτά, ψάλαμε, έρριψα τα λουλούδια στη θάλασσα και τον αποχαιρέτησα μ' εκείνο τον τρόπο που μόνο τα πλοία γνωρίζουν να χαιρετούν. Ήταν μια γαλήνια ημέρα και τα σφυρίγματα του φορτηγού αντήχησαν σ' όλο τον ωκεανό».

Αποχαιρέτησε τον πατέρα μου μ' εκείνο τον τρόπο που μόνο τα πλοία γνωρίζουν να χαιρετούν. Είχαμε τη χαρά να του προσφέρουμε μια φωτογραφία του πλοίου «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΟΞΑ» σαν ένα ελάχιστο ευχαριστώ σε όσα μοιράστηκε μαζί μας.

Ο Μανώλης Πελοποννήσιος κατάγεται από τη Σέριφο από την πλευρά του πατέρα του ενώ οι ρίζες του κρατούν και από τη Μήλο. Όμως ιδιαίτερη θέση στη καρδιά του κρατά η Κίμωλος, όπου είναι το σπίτι του και είναι νησί της μητέρας του αλλά και της συζύγου του. Τέλειωσε το δημοτικό σχολείο Κιμώλου με άριστα και έλαβε χρηματικό βραβείο από το Ίδρυμα Ι.Σ. Λογοθέτη. Με άριστα συνέχισε στα γυμνασιακά του χρόνια στον Πειραιά.

Το 1954 λαμβάνει μία εκ των τριών υποτροφιών σε πανελλήνιο διαγωνισμό του Κληροδοτήματος Αδελφών Ζωσιμά. Το 1959 αποφοίτησε με άριστα από τη Ναυτική Ακαδημία Ασπροπύργου. Ακόμα και ως Αξιωματικός του Ε.Ν. υπήρξε ο νεότερος έλληνας πλοίαρχος, ο οποίος πλοιάρχησε σε ηλικία 24 ετών στο φ/γ «ΚΑΤΕΡΙΝΑ» του εφοπλιστή Καλλιμανόπουλου. Το 1965 εισήλθε πρώτος και αποφοίτησε πρώτος με άριστα από τη Σχολή Δόκιμων Σημαιοφόρων Λ.Σ.

Όταν το «άριστον» είναι μόνιμος στόχος στη ζωή και στη καριέρα τότε αποτελεί τρόπο ζωής. Ποτέ όμως δε ξέχασε από πού προέρχεται. Από το 1963 καθιέρωσε χρηματικό βραβείο για τον αριστούχο μαθητή της ΣΤ' τάξης του δημοτικού σχολείου Κιμώλου, το οποίο απονέμεται ανελλιπώς μέχρι σήμερα. u03C3u03ACu03C1u03C9u03C3u03B70003

Όσο ήταν στο Λιμενικό Σώμα συνέβησαν μερικά από τα πιο συγκλονιστικά περιστατικά της ελληνικής ναυτικής ιστορίας μας, όπως η βύθιση του «ΙΤΑΛΙΑ ΕΞΠΡΕΣ», η ανατίναξη στο Πέραμα του «ANANGEL GREATNESS», του Αγγελικούση, με 30 νεκρούς και η τρομοκρατική ενέργεια στο «CITY OF POROS».

Το συμβάν όμως που τον σημάδεψε και ανέδειξε τις ηγετικές ικανότητες του πλοιάρχου τότε, Μανώλη Πελοποννήσιου, ήταν το κρουαζιερόπλοιο «JUPITER», για το οποίο έγραψε μάλιστα και βιβλίο ξεδιπλώνοντας όλο το κουβάρι των γεγονότων και των μαύρων σημείων του ναυαγίου.

Η ιστορία του «JUPITER» έγινε ευρέως γνωστή στην Αγγλία. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία που μας διηγήθηκε ο κ. Πελοποννήσιος όταν βρέθηκε σε κάποιο νοσοκομείο του Λονδίνου για να εξετασθεί και αναγνωρίσθηκε από το γιατρό που τον εξέτασε, ως ο άνθρωπος που έσωσε τα παιδιά στο "JUPITER", το άνθος τους, είπε ο γιατρός.

Για αυτό τον λόγο αρνήθηκε, μάλιστα, να πληρωθεί από το ναύαρχο.

Ιδιαίτερα χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό που μας διηγήθηκε με τον Ιταλό καπετάνιο του πλοίου που εμβόλισε το πλοίο «JUPITER». Ήταν 28 Οκτωβρίου 1988 μετά το ναυάγιο, ημέρα της εθνικής μας επετείου κατά των Γερμανο-ιταλικών εισβολέων και ο κ. Πελοποννήσιος, εκφράζοντας το ελληνικό φιλότιμο, κάλεσε τον ιταλό κρατούμενο σε γεύμα στο σπίτι του.

Ας το πούμε ότι ήταν ένα ακόμα παιχνίδι της μοίρας καθώς ο πατέρας του, τον οποίο ποτέ δε γνώρισε, χάθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου από την τορπίλη και τις 27 κανονιές του ιταλικού υποβρυχίου «Luigi Torelli».

Ο Μανώλης Πελοποννήσιος γνώρισε προσωπικά τον ποιητή Νίκο Καββαδία και συνδέθηκε μαζί του με αληθινή φιλία. Θα μείνουν αξέχαστες οι συναντήσεις τους επί του m/s "Aquarius" όταν υπηρετούσε στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Θεσσαλονίκης. Συναντήσεις μοναδικές με τον καπετάνιο του "Aquarius", τον καπετάν-Μπάμπη Τζανετάτο και τον αγαπημένο Μαραμπού. Στο πλοίο αυτό ο Νίκος Καββαδίας έγραψε το ποίημα «Αντινομία», από το οποίο παραθέτουμε το πρώτο τετράστιχο.

«Ο έρωτάς σου μια πληγή και τρεις κραυγές.
Στα κόντρα σκούζει ο μακαράς καθώς τεζάρει.
Θαλασσοκόρη του βυθού - χίλιες οργιές-
του Ποσειδώνα εγώ σε κέρδισα στο ζάρι.»

Νίκου Καββαδία

Η εξόδιος ακολουθία του Ναυάρχου Μανώλη Πελλοπονήσιου θα πραγματοποιηθεί αύριο, στις 11.00 π.μ. στην Αγγλικανική Εκκλησία Αθηνών (Φιλλελήνων).