"Έφυγε" o Μανώλης Πελοποννήσιος
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: ΚΟΙΝΩΝΙΑ
- Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 24 Οκτωβρίου 2014 10:15
Από την Αγγλικανική Εκκλησία της οδού Φιλελλήνων, θα ψαλεί αύριο η εξόδιος ακολουθία του Nαυάρχου του Λ.Σ., Μανώλη Πελοποννήσιου.
Ο εκλιπών είχε μακρά διαδρομή στο Λιμενικό Σώμα, ενώ αγαπούσε ιδιαίτερα την Κίμωλο προσωπική του πατρίδα, για την οποία και έγραψε ένα βιβλίο «Η Κίμωλος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την Kατοχή».
Ο Μανώλης Πελοποννήσιος γεννήθηκε στην Κίμωλο στις 17.3.1940.
Ήταν γιος του Αργύρη Πελοποννήσιου που εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από πυρά υποβρυχίου του «Άξονα» κατά τη βύθιση του επίτακτου από την ελληνική κυβέρνηση φορτηγού ΝΕΜΕΑ νηολογίου Ιθάκης 60, στο οποίο υπηρετούσε ως ναύτης και της Αργυρώς Πελοποννησίου – Στρατή.
Τέλειωσε το δημοτικό σχολείο Κιμώλου και ακολούθως φοίτησε στο 4ο και στο 1ο Γυμνάσιο Πειραιά. Αποφοίτησε με άριστα από τη Ναυτική Ακαδημία Ασπροπύργου το 1959.
Υπηρέτησε για πέντε περίπου χρόνια σε ποντοπόρα φορτηγά πλοία, στο τελευταίο από τα οποία το ελληνικό φ/γ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ως πλοίαρχος σε ηλικία 24 ετών.
Εισήλθε στην Ανωτάτη Σχολή Δοκίμων Σημαιοφόρων ΛΣ στις 9.11.1965 πρώτος και αποφοίτησε πρώτος με άριστα.
Από τα 31 χρόνια της σταδιοδρομίας του στο Λιμενικό Σώμα τα 23 υπηρέτησε σε περιφερειακές υπηρεσίες, το ένα σε εκπαίδευση στη Μ. Βρετανία και τα υπόλοιπα σε επιτελικές υπηρεσίες του ΥΕΝ. Διατέλεσε αρχηγός Λιμενικού Σώματος από 9.11.1993 έως 18.3.1996 οπότε και αποστρατεύθηκε με αίτησή του.
Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του αντιμετώπισε με απόλυτη επιτυχία πρωτόγνωρα για το ΛΣ περιστατικά όπως:
– Την 7.2.1974 ως επικεφαλής δύναμης του Κεντρικού Λιμεναρχείου Θεσσαλονίκης διέσωσε κάτω από ιδιαίτερα δυσμενείς καιρικές συνθήκες (άνεμοι έντασης 12B) μια βυθοκόρο και τρεις επιβαίνοντες σ' αυτήν στη θαλάσσια περιοχή Επανωμής Θεσσαλονίκης. Τιμήθηκε με το Ναυτικό Μετάλλιο Β΄ τάξης (Αργυρό).
– Αντιμετώπισε τα πρωτοφανή προβλήματα 500 περίπου ελληνικών και ελληνόκτητων πλοίων και χιλιάδων Ελλήνων ναυτικών στο αγκυροβόλιο του Λάγος Νιγηρίας (Δεκέμβριος 1975 – Ιούνιος 1976). Τιμήθηκε με ευαρέσκεια από την υπηρεσία.
– Τον Ιούλιο του 1985 ως υπολιμενάρχης επικεφαλής δύναμης του Κεντρικού Λιμεναρχείου Πειραιά διέσωσε, κάτω από ιδιαίτερα δυσμενείς καιρικές συνθήκες και με προφανή και άμεσο κίνδυνο της ζωής του, 27 επιτελείς του ΝΑΤΟ και το πλήρωμα του ε/γ ΑΤΛΑΝΤΙΣ κατά τη βύθισή του στη θαλάσσια περιοχή Αγίου Κοσμά Αττικής. Τιμήθηκε με το Ναυτικό Μετάλλιο Α΄ τάξης (Χρυσό).
– Ως κεντρικός λιμενάρχης Πειραιά αντιμετώπισε με ιδιαίτερη επιτυχία περιστατικά που εξύψωσαν το κύρος του Λιμενικού Σώματος, του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και της Ελλάδας σε παγκόσμιο επίπεδο όπως:
– Κατά την τρομοκρατική ενέργεια στο ε/γ ΣΙΤΥ ΟΦ ΠΟΡΟΣ πέραν της διάσωσης των τραυματιών και των πανικόβλητων αλλοδαπών επιβατών και πληρώματος διενήργησε μια άψογη και αποκαλυπτική προανάκριση. Τιμήθηκε με ευαρέσκεια από τον τότε ΥΕΝ αείμνηστο Ευάγγελο Γιαννόπουλο.
– Συντόνισε τη διάσωση 584 περίπου ναυαγών του ε/γ JUPITER την 21.10.1988, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν μαθητές και μαθήτριες δημοτικών σχολείων του Λονδίνου ηλικίας 9-11 ετών, όταν το πλοίο στο οποίο επέβαιναν βυθίστηκε σε 25 λεπτά μετά από σύγκρουση με το ιταλικό φ/γ Adige στο Σαρωνικό κόλπο.
Με την υπόθεση αυτή ασχολήθηκαν τα παγκόσμια μέσα μαζικής ενημέρωσης καθώς και σε ειδικές συνεδριάσεις τους ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (ΙΜΟ) και το Ευρωκοινοβούλιο με ιδιαίτερα εγκωμιαστικά σχόλια.
Η διάσωση των ναυαγών του ε/γ JUPITER θεωρήθηκε ως η επιτυχέστερη επιχείρηση διάσωσης στα παγκόσμια ναυτικά χρονικά. Γι' αυτήν την εξαιρετική σε οργάνωση και αποτελέσματα διάσωση τιμήθηκε:
– Με προσωπικά συγχαρητήρια από τον τότε πρωθυπουργό αείμνηστο Ανδρέα Γ. Παπανδρέου.
– Με ευαρέσκεια από τον τότε ΥΕΝ αείμνηστο Ευάγγελο Γιαννόπουλο.
-Από τη βασίλισσα της Αγγλίας με την απονομή της υψίστης ηθικής διάκρισης, του Αργυρού Σταυρού του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και την ταυτόχρονη ανακήρυξή του ως μέλους του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (MBE) «για τον πρωταρχικό ρόλο που διαδραμάτισε και την αυτοθυσία που επέδειξε».
– Από την Ακαδημία Αθηνών με την απονομή της υψίστης ηθικής διάκρισης του Αργυρού Μεταλλίου της Ακαδημίας Αθηνών «ότι εις την διάσωσιν των επιβαινόντων ελληνικού πλοίου τα μέγιστα συμβαλλών ευψυχίας και φιλανθρωπίας σεμνήν απόδειξιν παρέσχεν».
– Με την απονομή του Ναυτικού Μεταλλίου Β΄ τάξης από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας.
– Από το σύνδεσμο απανταχού Κιμωλίων Η Οδηγήτρια με το από 1.11.1988 έγγραφό του.
Πέραν των ανωτέρω τιμητικών διακρίσεων κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του τιμήθηκε με:
– Το Χρυσό Σταυρό του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
– Τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής.
– Τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα.
– Τον Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής.
– Το Σταυρό των Ταξιαρχών του Τάγματος του Φοίνικα.
– Το Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Α΄ Τάξεως.
Τις διαμνημονεύσεις:
– Αρχηγίας Λιμενικού Σώματος.
– Αξίας και Τιμής.
– Ευδοκίμου Διοικήσεως.
– Ευδοκίμου Υπηρεσίας.
– Πολυετούς Υπηρεσίας Α΄ Τάξης.
– Το Αργυρό Μετάλλιο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.
– Μεγάλο αριθμό ευαρεσκειών από τους προϊσταμένους του και την πολιτική και στρατιωτική υπηρεσία ΥΕΝ.
– Μεγάλο αριθμό τιμητικών διακρίσεων από ναυτεργατικά σωματεία και άλλους φορείς μεταξύ των οποίων το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιά.
Έχει ανακηρυχθεί :
– Επίτιμος πολίτης του δήμου Havering M. Βρετανίας.
– Επίτιμο μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού «σε αναγνώριση των υπηρεσιών του προς την Εμπορική Ναυτιλία, την Πλοιαρχική Τάξη και για την επαγγελματική αυτού αξία και το ήθος».
Έχει τιμηθεί :
– Με έπαινο με ομόφωνη απόφαση αρ. 6174/19.7.1989 του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Περάματος «για τις υπηρεσίες που προσέφερε κατά τα συχνά ατυχήματα της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, τη συμβολή του στην προσπάθεια αναδιοργάνωσης της πόλης, τη συμβολή του στις διεκδικήσεις του Δήμου Περάματος για την αξιοποίηση διεξόδων προς τη θάλασσα και τις ενέργειές του για την ασφάλεια γενικά της περιοχής και αποτροπή ατυχημάτων παρά τον υψηλό δείκτη επικινδυνότητας».
– Με ευαρέσκεια με ομόφωνη απόφαση αρ. 35/6.4.1981 του Συνδέσμου Απανταχού Κιμωλίων Η Οδηγήτρια, «γιατί υπήρξε πνεύμονας για το σύλλογο και τη δραστηριότητά του και για τις σημερινές και παλαιότερες πολύπλευρες και ποικιλόμορφες προσφορές του προς το σύλλογο, την Κίμωλο και τους Κιμωλιάτες».
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, νεαρός τότε αξιωματικός, υπηρετώντας στο προξενικό λιμεναρχείο Αμβούργου συνεργάστηκε με οργάνωση ελλήνων αντιστασιακών. Σχετικά δημοσιεύματα έχουν γίνει στο περιοδικό Εφοπλιστής και στην εφημερίδα Νίκη.