www.TheSeaNation.gr

Μπορεί στην ξηρά τα πράγματα να πάνε καλά όσον αφορά στις τουριστικές ροές, αλλά στην κρουαζιέρα τα μηνύματα έρχονται να επιβεβαιώσουν τις περσινές εκτιμήσεις ότι τα πεδία ενδιαφέροντος στην κρουαζιέρα «μετακομίζουν» σε ένα μεγάλο βαθμό προς προορισμούς της Ασίας και της Καραϊβικής.

Τα τελευταία στοιχεία από τη διεθνή διοργάνωση Seatrade Miami έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η Μεσόγειος παρουσιάζει κάμψη ενδιαφέροντος για το διεθνές πελατειακό κοινό της κρουαζιέρας μεγάλη μερίδα του οποίου «ενθουσιάζεται» στην ιδέα του ανοίγματος προσεχώς της Κούβας στην Καραϊβική αλλά και με προσεγγίσεις σε Ασιατικούς προορισμούς όπου το «εξωτικό στοιχείο» προκαλεί αύξηση του ενδιαφέροντος.

Κατά τους ειδικούς αναλυτές του τομέα το πελατειακό ενδιαφέρον παρουσιάζει διακυμάνσεις οι οποίες χρονικά εκτείνονται από τριετία ως και πενταετία κατά περίπτωση και προορισμούς γεγονός που δεν προκάλεσε έκπληξη σε όσους βρέθηκαν στο Miami.

Όσον αφορά στα της ελληνικής επικράτειας τα λιμάνια που αποτελούσαν και αποτελούν προορισμούς για κρουαζιερόπλοια έκαναν εμφάνιση και πάλι αλλά και φέτος το ζήτημα που καταγράφηκε είναι ότι δεν υπάρχουν συνέργειες, τουλάχιστον στον βαθμό που θα έπρεπε, ώστε να τονωθεί το ενδιαφέρον του πελατειακού κοινού ή να αξιοποιηθούν οι τουριστικές ροές κατά προορισμό από τον τομέα της κρουαζιέρας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σχετικά πρόσφατα ο πρόεδρος και διευθύνων το λιμάνι του Ηρακλείου κ.Ι. Μπρας σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο "TheSeaNation" είχε μεταξύ άλλων επισημάνει ότι έπρεπε-πρέπει να υπάρξει προετοιμασία ώστε να καταστούν οι ελληνικοί προορισμοί γνωστοί στο πελατειακό κοινό της Ασίας και της Καραϊβικής ώστε προσεχώς να προτιμήσουν Μεσόγειο έναντι εκείνων που θα προτιμήσουν Ασιατικούς ή άλλους προορισμούς.

Σε γενική ανάλυση η τοποθέτηση Μπρa ουσιαστικά αναφέρεται σε μία ολόκληρη «πολιτική»- «κεφάλαιο» στον τουρισμό και ειδικά στον τομέα της κρουαζιέρας. Που όμως προϋποθέτει άριστη προετοιμασία και βέβαια ανάπτυξη συνεργειών με άλλους τομείς του τουρισμού ή ακόμη καλύτερα ανάπτυξη προϊόντων που σήμερα για την ελληνική πραγματικότητα λίγο ως πολύ αποτελούν «terra incognita».

Και χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να «χαρτογραφηθούν» αυτά τα προϊόντα. Σε περίοδο οικονομικής ύφεσης πάντως η διαπίστωση ότι δεν υφίσταται «εσωτερική αγορά» για την ελληνική πραγματικότητα σε αντίποδα με τα όσα συμβαίνουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες επίσης δεν «ξενίζει» καθώς δεν έχει γίνει καμία ουσιαστικά προσπάθεια να «αποσυνδεθεί» ο τομέας της κρουαζιέρας ακόμη δε περισσότερο και του yachting στη συνείδηση της ελληνικής αγοράς ότι πρόκειται για κάτι ακριβό, εξειδικευμένο και εκτός δυνατοτήτων «βαλαντίου» ενός εκάστου. Τέλος στα «μείον» που φάνηκε από την διοργάνωση και πάλι είναι η έλλειψη «συνδυασμένης επιβατικής μεταφοράς».

Δηλαδή της σιδηροδρομικής ή άνετα οδικής πρόσβασης όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις της Ισπανίας, Γαλλίας και Ιταλίας όπου διακινείται το μεγάλο μέρους του πελατειακού δυναμικού πέραν των αερομεταφορών. Που αποτελεί ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο για την Ελλάδα. Που τώρα ανοίγει με την έλευση εταιριών «χαμηλού κόστους» που ενθυλακώνουν στα προγράμματά τους ελληνικούς νησιωτικούς προορισμούς.