www.TheSeaNation.gr

ΠΑΝΑΣ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ Το πρόβλημα της κρίσης χρέους της χώρας, ασφαλώς έχει επιπτώσεις σε κάθε ελληνική οικογένεια και κυρίως σε εκείνες τις οικογένειες που έχουν χαμηλό εισόδημα.Αν η οικογένεια είναι πολύτεκνη, τότε αναγνωρίζεται ότι η επίπτωση θα είναι πιο έντονη. Το ελληνικό κράτος δε φημίζεται για τις έντονες πολιτικές του ευαισθησίες σχετικά με το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πρόσφατο φορολογικό νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή ο αρμόδιος υπουργός Γ. Στουρνάρας.

Τι παρατηρούμε στο σχετικό νομοσχέδιο; Ότι εκείνες οι οικογένειες που έχουν παιδιά καλούνται να ενισχύσουν τα φορολογικά έσοδα.

Δηλαδή, εμφανίζεται τώρα μια πολιτεία που είναι υπεύθυνη για την τραγική σημερινή κατάσταση χρεωκοπίας, και αντί να κατασχέσει τις περιουσίες εκείνων που παράνομα πλούτισαν, καλεί τις νόμιμες, μεσαίου ή μικρού εισοδήματος οικογένειες να καλύψουν τις σπατάλες και τα σκάνδαλα εκείνων που ζημίωσαν τη χώρα.

Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση προφανώς έχει ιδιαίτερη επίπτωση στις οικογένειες.

Η ψυχολογία μιας πολύτεκνης ή τρίτεκνης οικογένειας επιβαρύνεται ιδιαίτερα, όταν κάποιο μέλος της, ενδεχομένως κάποιο από τα νέα παιδιά δεν μπορεί να βρει εργασία ή χάσει την εργασίας του. Δεν πρέπει να αγνοείται το γεγονός ότι πολλές φορές πολύτεκνες οικογένειες δεν μπορούν να εκπληρώσουν ληξιπρόθεσμες οικονομικές υποχρεώσεις τους ή να εξυπηρετήσουν στεγαστικό δάνειο.

Οι πολύτεκνες οικογένειες βρίσκονται σε μια κρίσιμη επικίνδυνη κατάσταση. Η μεταπήδηση μιας ελληνικής οικογένειας στην κατάσταση φτώχειας, δεν είναι τώρα και αδύνατη. Εξάλλου, έκθεση της Κομισιόν θεωρεί ότι κατά τη διετία του Μνημονίου, το ποσοστό της φτώχειας στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες. Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι με βάση τα εισοδήματα του 2009 (πριν από την οικονομική κρίση και πριν από την εφαρμογή των συνταγών της τρόικα), η φτώχεια στη χώρα μας από τα επίπεδα του 20 – 21%, έχει φτάσει στα επίπεδα του 30%. Δηλαδή, το ένα τρίτο των Ελλήνων ζουν σε κατάσταση φτώχειας.

Έτσι, σήμερα έχει αυξηθεί η πιθανότητα για μια πολύτεκνη οικογένεια να μεταπηδήσει στην κατάσταση φτώχειας.

Τα δεδομένα δείχνουν επίσης μείωση του αναλογούντος χώρου στέγασης της τρίτεκνης οικογένειας. Ο χώρος που αναλογούσε σε κάθε άτομο του νοικοκυριού από 0,8 δωμάτια ανά άτομο που ήταν το έτος 1981, διαμορφώθηκε στα 1,2 το έτος 2010.

Η χώρα αναζητά ένα πλαίσιο οικονομικής ανάπτυξης χωρίς μέχρι αυτή τη στιγμή να έχει περιγράψει ακριβώς ποια αποτελέσματα επιδιώκει και ποια είναι η στρατηγική της.

Γεγονός είναι ότι, από τις διάφορες εξαγγελίες, αλλά κυρίως από τα φορολογικά μέτρα που έχουν ληφθεί από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, δεν εφαρμόζεται η στρατηγική της επένδυσης στο μέλλον των παιδιών της χώρας μας.

Η αντίληψη αυτή, αλλά και η ανάλυση όλων των οικονομικών αποφάσεων των τελευταίων πέντε ετών, δείχνουν ότι από τις προτεινόμενες πολιτικές οικονομικής ανάπτυξης απουσιάζει η στρατηγική επένδυσης στους νέους της χώρας, δηλαδή στο μέλλον της χώρας.

Αντίθετα, η πολιτεία δείχνει ότι θεωρεί κόστος για την οικονομία της χώρας τις πολύτεκνες οικογένειες.

Είναι πιθανόν οι κυβερνήσεις να θεωρούν ότι οι οικογένειες αυτές δεν παράγουν τόσα φορολογικά έσοδα όσα είναι ικανά για να καλύψουν το κόστος των υπηρεσιών που τους προσφέρει (αν φυσικά τους προσφέρει) η πολιτεία.

Από την άλλη πλευρά, ενθυμούμενοι τη ρήση Καραμανλή ότι «είμαστε ένα απέραντο τρελοκομείο», η Κυβέρνηση καταργεί το φόρο πολυτελούς διαβίωσης. Δηλαδή, προτείνεται να απαλλαγούν της υψηλής φορολογίας εκείνοι που κατέχουν ΙΧ υψηλού κυβισμού, πισίνες, σκάφη αναψυχής και αεροσκάφη. Όμως, τα έσοδα από το φόρο πολυτελούς διαβίωσης ήταν 100 εκατ. ευρώ με βάση τις φορολογικές δηλώσεις του 2011.

Αγνοώντας τα παράδοξα και τα απίθανα της οικονομικής πολιτικής, θα επισημάνουμε ότι:

Οι οικογένειες με παιδιά αποτελούν μια σημαντική παράμετρο της οικονομικής μεγέθυνσης και αυτό συμβαίνει γιατί:

(α) οι οικογένειες αυτές δαπανούν το μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους στην τοπική οικονομία,

(β) οι επενδύσεις για τα παιδιά αυτά είναι αναγκαίες αν η χώρα στοχεύει να δημιουργήσει ένα παραγωγικό δυναμικό, το οποίο στο μέλλον θα συμβάλλει με τη σειρά του στην μακροχρόνια οικονομική μεγέθυνση. Ας μην ξεχνάμε την αυξανόμενη σημαντικότητα της επένδυσης «ανθρώπινο κεφάλαιο», ως την κρίσιμη παράμετρο για τη στρατηγική της οικονομικής ανάπτυξης

και (γ) οι προσφερόμενες υπηρεσίες για τα παιδιά αποτελούν στοιχείο σημαντικό για τις τοπικές οικονομίες.

Σήμερα, αναγνωρίζεται η σημαντικότητα του ανθρώπινου κεφαλαίου για την οικονομική ανάπτυξη και τη μελλοντική οικονομική ανταγωνιστικότητα.

Δεδομένου ότι η ελληνική κοινωνία δείχνει να είναι μια γερασμένη κοινωνία, υπάρχει άμεση ανάγκη χάραξης πολιτικών κατάλληλων για την ανάπτυξη και εκπαίδευση των νέων. Το Μνημόνιο δεν έλαβε υπόψη του ότι οι πολύτεκνες οικογένειες είναι σημαντικές όχι μόνο για τις τοπικές οικονομίες, αλλά κυρίως για το ανθρώπινο κεφάλαιο και για την επίλυση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας.

Στους στόχους της Κυβέρνησης ασφαλώς δεν διαφαίνονται με ρητό τρόπο η μείωση της παιδικής φτώχειας. Όμως, αυτό θα ήταν ένας επίδοξος κοινωνικός στόχος.

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση της UNICEF:

Ένα στα έξι παιδιά ζει σε συνθήκες στέρησης στην Ελλάδα
Η χώρα μας κατατάσσεται στην τριακοστή θέση μεταξύ 35 κρατών με ανεπτυγμένες οικονομίες ως προς την παιδική φτώχεια (κυμαίνεται στο 23%).
Με βάση το Δείκτη Παιδικής Αποστέρησης («αποστερημένο» θεωρείται ένα παιδί όταν του λείπουν ένα ή περισσότερα αγαθά από έναν κατάλογο 14 βασικών πραγμάτων, όπως τρία γεύματα την ημέρα, δύο ζευγάρια παπούτσια, ένα ήσυχο μέρος για τη σχολική του εργασία, εκπαιδευτικά βιβλία ή σύνδεσης με το διαδίκτυο στο σπίτι του). στη χώρα μας ο Δείκτης Παιδικής Αποστέρησης διαμορφώνεται στο 17,2%, όταν οι Σκανδιναβικές χώρες εμφανίζουν δείκτη κάτω του 3%.
Ο δεύτερος δείκτης που εμφανίζεται στην έκθεση της UNICEF υπολογίζεται με βάση τον αριθμό των παιδιών που ζουν κάτω από το εθνικό όριο φτώχειας. Ο δείκτης αυτός για τη χώρα μας έχει τιμή ίση με 15,9%, όταν η Κύπρος που βρίσκεται στην πρώτη τριάδα έχει τιμή του δείκτη 6,1%!!
Μια άλλη σημαντική παράμετρος είναι και το ποσοστό των δημοσίων δαπανών για την οικογένεια (επιδόματα, φοροαπαλλαγές, υπηρεσίες). Με βάση αυτό το κριτήριο η χώρα μας –δυστυχώς- καταλαμβάνει την προτελευταία θέση ανάμεσα σε 35 κράτη με 1,1% του ΑΕΠ.
Όπως γίνεται αντιληπτό, λόγω της οικονομικής κρίσης – η μείωση των δαπανών για κοινωνική προστασία, θα αυξήσει την πιθανότητα να οδηγηθεί ένα σημαντικό μέρος του Ελληνικού πληθυσμού, στη φτώχεια. Η πιθανότητα αυτή αυξάνεται για τις τρίτεκνες οικογένειες, παρουσιάζοντας προβλήματα στην ομαλή διαβίωση των τρίτεκνων οικογενειών, αφού υπάρχουν δυσκολίες να καλυφθούν οι καθημερινές ανάγκες της οικογένειας.
Εν κατακλείδι, οι τρίτεκνες οικογένειες εμφανίζονται να έχουν περισσότερα οικονομικά προβλήματα, τα οποία δημιουργούν επίσης μια ασταθή ψυχολογική κατάσταση στα μέλη της οικογένειας και αυτό είναι ίσως το πιο σοβαρό πρόβλημα, το οποίο αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα από την πολιτεία, θα οδηγήσει σταδιακά τη νεολαία στην απαισιοδοξία.