www.TheSeaNation.gr

«Θεωρώ ότι η πώληση του λιμανιού είναι απαράδεκτη. Το έχω πει επανειλημμένως και είναι δέσμευση του συνδυασμού μας ότι το λιμάνι δεν πωλείται. Αν κοιτάξετε στις χώρες της Ευρώπης, το 97% των μεγάλων λιμανιών ανήκουν στον Δήμο και τα επιμελητήρια. Το λιμάνι δεν μπορεί να πουληθεί σε έναν ιδιώτη».

Με την επισήμανση αυτή ξεκινά τη συνέντευξη του στο περιοδικό FORTUNE, ο Έλληνας εφοπλιστής κ. Βαγγέλης Μαρινάκης, δημοτικός σύμβουλος πλέον της νέας δημοτικής αρχής η οποία υπό την Δημαρχία του κ. Γιάννη Μώραλη, αναλαμβάνει τα ηνία της πόλης του Πειραιά, την 1η Σεπτεμβρίου 2014, μια μόλις μέρα μετά την αναχώρηση του Κινέζου Προέδρου από την Αθήνα.

Ο κ. Μαρινάκης προκρίνει το μοντέλο των παραχωρήσεων λιμενικών δραστηριοτήτων του λιμανιού «σε πολλούς διαχειριστές και πολλούς χρήστες», αντί της πώλησης της πλειοψηφίας των μετοχών σε έναν ιδιοκτήτη.

«Πρέπει», δηλώνει στο FORTUNE, «να υπάρχει υγιής ανταγωνισμός, να μπορούν οι κλάδοι που σχετίζονται με τη λειτουργία του λιμανιού να τύχουν μιας σωστής μεταχείρισης και όχι να πέσουν θύματα ενός μονοπωλιακού καθεστώτος. Μας αρέσει η ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά όχι εις βάρος του κόσμου.

Έχω μάθει από πολύ μικρός», συνεχίζει, «να ανταγωνίζομαι με ίσους όρους άλλους πλοιοκτήτες, οι οποίοι μιλάνε όμως με πολλούς ναυλωτές και όχι μόνο με έναν. Το πρώτο βήμα έγινε με την Cosco, που πήρε ένα κομμάτι του λιμανιού. Το επόμενο μπορεί να γίνει με άλλες εταιρείες που θα αξιοποιήσουν τα υπόλοιπα τμήματα του. Ο έλεγχος όμως να παραμείνει στο Δημόσιο. Σε κάθε περίπτωση λέμε όχι στο μονοπώλιο».

«Στο πλαίσιο αυτό», προσθέτει, «θα εξετάσουμε τις επενδυτικές προτάσεις και θα πρέπει τα ανταποδοτικά οφέλη να μεταφράζονται σε έργα για τον Δήμο του Πειραιά. Δεν μπορεί κάποιοι να εκμεταλλεύονται το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και ο Πειραιώτης να μην καρπώνεται αντίστοιχα όφελος.

Εμείς θα το αλλάξουμε αυτό. Δεν έχει νόημα ένα λιμάνι να αναπτύσσεται και να δουλεύει νύχτα μέρα ακατάπαυστα, αλλά η πόλη να μαραζώνει. Για μένα αυτό είναι καταστροφή».

Ο κ. Μαρινάκης εκτιμά ότι τα περιθώρια αξιοποίησης του λιμανιού είναι πολύ μεγαλύτερα και φιλοδοξεί να αναδείξει τον Πειραιά ως αφετηρία κρουαζιέρας (home port).

Σε μια χρονιά που σύμφωνα με τις μελέτες του ΣΕΤΕ, ο αριθμός των τουριστών που θα επισκεφθούν τη χώρα μας θα αγγίξει τα 20 εκατ., καταρρίπτοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ, η ανάγκη για καλύτερη αξιοποίηση του τουριστικού προϊόντος του Πειραιά γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ.

«Ο Πειραιάς είναι μια ευλογημένη πόλη, που έχει το λιμάνι, φυσικές ομορφιές κι ένα από τα ωραιότερα αρχαιολογικά μουσεία. Έρχονται εκατομμύρια τουρίστες και το μόνο που κάνουν είναι να πηγαίνουν κατευθείαν από τα πλοία στα πούλμαν για την Ακρόπολη, χωρίς να περπατήσουν ούτε ένα λεπτό στον Πειραιά», αναφέρει και προσθέτει: «Θα πρέπει οι τουρίστες, πριν καν φτάσουν στο λιμάνι, να ενημερώνονται με ντοκιμαντέρ, βιβλία και τουριστικά φυλλάδια μέσα στο πλοίο για την πόλη και όταν φτάνουν στον Πειραιά να τυγχάνουν θερμής υποδοχής και να αντικρίζουν μια αν μη τι άλλο θετική πρώτη εικόνα της πόλης, ένα ευχάριστο και ευρωπαϊκού τύπου αστικό περιβάλλον.

Αν οι άνθρωποι αυτοί περπατήσουν έστω και μια ώρα στον Πειραιά θα αλλάξουν την τοπική οικονομία. Μάλιστα ετοιμάζουμε ένα βιβλίο, ένα ντοκιμαντέρ κι ένα φιλμ που θα αναδείξει τη σημασία της πόλης μας σε όλον τον κόσμο».

ΕΦΟΠΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΟΡΟΙ

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης του ο κ. Μαρινάκης δεν αρνείται να θέσει «τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων» για το ακανθώδες θέμα της φορολόγησης των Ελλήνων εφοπλιστών.

«Πολλοί από τους εφοπλιστές», λέει για το θέμα αυτό, «θέλουν να κρατούν χαμηλό προφίλ και κάνουν πράγματα για την ελληνική οικονομία που δεν γίνονται πάντα γνωστά.

Υπάρχουν και άλλοι βέβαια, που δεν προσφέρουν στην ελληνική οικονομία, όσο θα έπρεπε. Όσο περνάει όμως ο καιρός η πλειοψηφία των εφοπλιστών συνεισφέρει με νέους φόρους στο ελληνικό ΑΕΠ και πιστεύω ότι και οι υπόλοιποι θα αναγκαστούν να προσφέρουν περισσότερα.

Άλλωστε ο διπλασιασμός της συνεισφοράς της ναυτιλίας στο ελληνικό ΑΕΠ , που υπολογίζεται στο 7% , είναι εξίσωση πολλών παραγόντων: Δεν είναι μόνο η ναυτιλία. Είναι και οι κλάδοι γύρω από αυτή, όπως οι νηογνώμονες, οι προμηθευτές, τα εργαστήρια, οι βιοτεχνίες, οι μαρίνες, τα σκάφη αναψυχής, η ναυπηγοκατασκευαστική ζώνη. Είναι όλο το σύστημα, το οποίο μπορεί να αναπτυχθεί, πατώντας σε σωστές δομές αλλά και με τα ανάλογα κίνητρα που πρέπει να προσφέρει η κυβέρνηση» καταλήγει.