www.TheSeaNation.gr

Δύο λαϊκές παροιμίες, που από μόνες τους ή και μαζί εν προκειμένω λένε τα πάντα για μία υπόθεση, η σημασία της οποίας ξεπερνά κατά πολύ τα δεδομένα της ελληνικής πολιτείας με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για τα καλώς εννοούμενα, εθνικά συμφέροντα όσο και για τα διεθνή πάντα όσον αφορά στην Ελλάδα.

Ο λόγος για τη διάταξη νομοσχεδίου που προβλέπει το διπλασιασμό της οικειοθελούς προσφοράς, στην γενικότερη προσπάθεια μίας επιπρόσθετης βοήθειας στην ανάκαμψη της οικονομίας, μετατρέποντάς αυτή σε υποχρεωτική δια νόμου, με ορίζοντα τριετίας.

Ουσιαστικά πρόκειται για μίας μορφής κακού αιφνιδιασμού της ναυτιλιακής κοινότητας από την πλευρά της κυβέρνησης η οποία για άγνωστους λόγους είναι έτοιμη να απεμπολήσει ή να θυσιάσει τη δυναμική που της δίνει στο παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό γίγνεσθαι η ύπαρξη της ελληνικής σημαίας στα πλοία ενός σημαντικότατου, για τα ελληνικά συμφέροντα , αριθμού ναυτιλιακών εταιριών.

Η θεσμοθέτη του υποχρεωτικού ουσιαστικά τροποποιεί τα δεδομένα του «επιχειρείν επί ξηρού ακμής» στην ελληνική οικονομική πραγματικότητα για εκατοντάδες ναυτιλιακές επιχειρήσεις «ανοίγοντας την κερκόπορτα» για επί της ουσίας αλλαγής ενός πλαισίου που θεσμοθετήθηκε, τότε που θεσμοθετήθηκε, ακριβώς για να υπηρετήσει τη λογική και τα συμφέροντα που σήμερα η κυβέρνηση φαίνεται ότι πως απεμπολή.

Αλλά κάτω από ποία λογική; Και κυρίως κάτω από ποίες πιέσεις; Είναι προφανές για τους παροικούντες την Μιαούλη αλλά και τα ναυτιλιακά κέντρα ανά τον κόσμο ότι η ελληνική και εν εκτάσει η ελληνόκτητη ναυτιλία αποτελούσε και αποτελεί «καρφί στο μάτι» των «άσπονδων φίλων» ή επί το λαϊκότερο των ανταγωνιστών εντός και εκτός ΕΕ.

Η τελευταία πάντως, και με αιχμή τα μνημόνια, αλλά και υπό τον φόβο της κατάρρευσης» φίλιων ναυτιλιακών δυνάμεων προσκειμένων στα κέντρα των Βρυξελλών άσκησαν δριμιά κριτική στο «ευνοϊκό» όπως τα βάπτισαν φορολογικό καθεστώς, για τη ναυτιλία της χώρας φτάνοντας στο σημείο, από τις αφόρητα ασκούμενες πιέσεις, να «κιτρινίσουν» ρεπορτάζ ευρωπαϊκών εφημερίδων που διατείνονταν δήθεν υπέρ της «εξισορρόπησης» του ανταγωνισμού. Αλλά ποιού ανταγωνισμού;

Την απάντηση στα δημοσιεύματα την έδωσε ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών Θ. Βενιάμης ο οποίος και «αναγκάστηκε» να αποκαλύψει με δηλώσεις του ότι το φορολογικό που διέπει την ελληνική ναυτιλία δεν διαφέρει ουδόλως ως επί το πλείστον από φορολογικά καθεστώτα που διατηρούν ως «κόρη οφθαλμού» οι ανταγωνίστριες σε επίπεδο ΕΕ και όχι μόνο ναυτιλίες.

Παρά ταύτα η παρούσα κυβέρνηση, με τις οριακές πλειοψηφίες του τελευταίου διαστήματος στην ψήφιση διάφορών νομοσχεδίων θέλησε αγνοώντας τα υπέρ να τα θυσιάσει επιχειρώντας να «εγκλωβίσει» τα βαπόρια που και προπέλα διαθέτουν και τη δυνατότητα επιλογής σημαίας, όπως εύσχημα σημείωσε σε Κυριακάτικη έκδοση πολιτικής εφημερίδας ο πρόεδρος της ΕΕΕ Θ. Βενιάμης.

Και είναι απορίας άξιον πως «αρμόδιοι» στα τετράγωνα πέριξ της πλατείας Συντάγματος αγνοούν τα γεγονότα που συνέβησαν σε Βρετανία και Νορβηγία οι οποίες περιορίστηκαν σοβαρότατα στο διεθνή στίβο χάνοντας τη ναυτιλία τους με ορισμένους νόμους που ψήφισαν «ελαφρά τη καρδία».

Προσφέροντας μάλιστα «πεδίο» και στην εσωτερική αντιπολίτευση να «λαϊκίσει» τολμώντας να αγγίξει μία πτυχή της οικονομίας στην οποία και προσβλέπει μεν για την «επόμενη ημέρα» αλλά αρνείται για τους δικούς της λόγους να παραδεχθεί υπό το βάρος της οργής, που η ίδια τονώνει και συντηρεί, της λαϊκής ψήφου στην οποία και προσδοκά την εκλογή.

Στην προκείμενη περίπτωση πάντως όπως δηλώνει και στην εν λόγω έκδοση ο πρόεδρος της ΕΕΕ το ζήτημα που ανέκυψε για τους Έλληνες εφοπλιστές δεν είναι οικονομικό αλλά έχει να κάνει με την «αθέτηση μίας συμφωνίας από την πλευρά της κυβέρνησης».

Και όταν μάλιστα με πρωτοβουλία της ναυτιλιακής κοινότητας προτάθηκε στην ελληνική κυβέρνηση η οικιοθελής αύξηση της φορολογίας των ναυτιλιακών εταιριών στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης που πλήττει τη χώρα καταλήγοντας σε συμφωνία που δεν επιδεχόταν τροποποιήσεων όπως διθυραμβικά είχε διατυμπανίσει τότε η κυβέρνηση.

Η οποία και τροποποιήθηκε προς έκπληξη πάντων δημιουργώντας εύλογα ερωτήματα αλλά και φόβους για φυγή ναυτιλιακών εταιριών από τη χώρα με ότι αυτό θα συνεπάγεται για το εθνικό νηολόγιο αλλά και τη θέση της χώρας στο διεθνή στίβο και πέραν των άλλων οικονομικών συνεπειών για αυτή καθ εαυτή την εθνική οικονομία. Στην οποία η ναυτιλία προσφέρει το 7% του ΑΕΠ με βάση τα τελευταία στοιχεία μελετών που αποδέχεται και το ίδιο το ΙΟΒΕ.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.