www.TheSeaNation.gr

Α, μπε, μπά μπλόμ. Του κείθε μπλόμ. Πώς μου ήρθε, έχει λογική εξήγηση, αφού η κόρη μου είναι τρεισήμισι ετών και ως παιδί παίζει. Και αυτή ως... παιδί παίζει. Ευτυχώς!

Αλλά με τις επενδύσεις και το επενδυτικό κλίμα κάποιοι παίζουν. Αλλά δεν είναι παιδιά. Άρα στερούνται και της παιδικής αφέλειας. Που θα μπορούσε κάποιος να προτάξει ως επιχείρημα αθωότητας επί Δικαστηρίω!

Έχουμε λοιπόν και λέμε. Μέσα από νομικές ακροβασίες στον ΟΛΠ, στασιμότητα επενδύσεων στον ΟΛΘ αλλά και στα άλλα λιμάνια επιχειρείται η απαξίωση τους. Μια εθνικά επιζήμια απαξίωση όταν μάλιστα εξελίσσεται κοσμογονία στα εμπορικά λιμάνια της Ανατολικής Μεσογείου με μία Τουρκία να διαλαλεί τη σιδηροδρομική ζεύξη του Βοσπόρου και τις δυνατότητες των λιμένων της.

Όταν μεγάλες βιομηχανίες, μερικές μάλιστα και ελληνικών συμφερόντων πάνε σε Βουλγαρία και Ρουμανία για να έχουν «κόμβους» λιμάνια και υπηρεσίες συνδυασμένων μεταφορών. Με στόχο τις αγορές σε δύση και ανατολή.

Όταν συζητάμε ακόμη τα των πετρελαϊκών και όχι μόνο κοιτασμάτων. Αγνοώντας το γεγονός της παρουσίας των «επτά αδελφών» και των ξαδέλφων τους στην Αθήνα για το συνέδριο APPEX Regional 2013 της Αμερικανικής Ένωσης Γεωλόγων AAPG όπου γίνεται ανάλυση ερευνών που σχετίζονται με τα πετρελαϊκά κοιτάσματα αλλά και τα κοιτάσματα φυσικών αερίων που βρίσκονται στο ελληνικό υπέδαφος.

Όταν κάποιος ακροβατεί επι ξυρού ακμής ένα είναι το σίγουρο. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία από ποια πλευρά θα πέσει αλλά πόσο θα έχουν πετσοκοφτεί τα πόδια τους από το ξυράφι και ποια η έκταση της αιμορραγίας.

Όταν η χώρα αιμορραγεί διώχνοντας επιστημονικό δυναμικό, όταν αιμορραγεί σε θέσεις εργασίας, σε ύφεση, από τα λουκέτα κλπ μάλλον είναι αφέλεια να διώχνονται οι επενδύσεις. Και στον κόσμο των παιδιών με ένα κλάμα και ένα χάδι μπορεί τα πράγματα να διορθώνονται αλλά στον κόσμο των μεγάλων η αφέλεια μπορεί να στοιχήσει στη χώρα. Που κανείς τότε δεν θα βρεθεί να χαϊδέψει όπως ένα παιδί. Ή όχι;