Το πρόγραμμα του κινήματος «δημιουργία, ξανά» για τη ναυτιλία των Eλλήνων
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
- Δημοσιεύτηκε στις Πέμπτη, 07 Ιουνίου 2012 07:00
Αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός πως η ναυτιλία βρίσκεται πολύ ψηλά στην ατζέντα του προγράμματος της «δημιουργίας» και ακόμη πιο αξιοπρόσεκτο είναι το ότι η πρόταση της χαρακτηρίζεται από έναν ρεαλισμό που εκκινεί από δύο βασικές παραδοχές.
Πρώτον, ένα μικρό κράτος όπως η Eλλάδα έχει την τύχη να ελέγχει την μεγαλύτερη ναυτιλιακή δύναμη του πλανήτη, και δεύτερον, η Πολιτεία οφείλει να ενισχύσει αυτή τη δυναμική της ναυτιλίας μας αποδεχόμενη τις παραμέτρους που την προσδιορίζουν σε παγκόσμιο επίπεδο, αναζητώντας ταυτόχρονα τρόπους που θα επιτύχουν τη στενότερη σύνδεση της με την εθνική οικονομία και τον τόπο.
Eιδικότερα η «δημιουργία, ξανά» για τη ναυτιλία, αναφέρει τα εξής:
«Η ναυτιλία είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας. Το 2010, παρά την κρίση, τα έσοδα σε ξένο συνάλλαγμα από την παροχή ναυτιλιακών υπηρεσιών έφτασαν τα 15,5 δισ. ευρώ, που προέρχονται από 750 ναυτιλιακές εταιρείες ελληνικών συμφερόντων.
Η ναυτιλία φέρνει πολύ περισσότερα χρήματα στη χώρα από τον τουρισμό (περίπου 9,5 δις ανά έτος) και ελαφρώς λιγότερα από το σύνολο των εξαγωγών (17 δισ.)
Στη δεκαετία 2000-2010, η ναυτιλία συνεισέφερε 140 δισ. ευρώ σε εισπράξεις από ξένο συνάλλαγμα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών.
Η ελληνόκτητη ναυτιλία είναι στη πρώτη θέση διεθνώς, με 3.150, περίπου, πλοία που αντιπροσωπεύουν το 14 % της παγκόσμιας χωρητικότητας.
Ο ελληνικός εφοπλισμός ελέγχει το 22% του παγκόσμιου στόλου δεξαμενοπλοίων και το 17% του παγκόσμιου στόλου φορτηγών μεταφοράς φορτίων χύδην.
Όμως, οι προοπτικές δεν φαίνονται και τόσο «ρόδινες».
Ολοένα και περισσότερες εφοπλιστικές εταιρείες, παρασύρονται στη «δίνη» της ναυτιλιακής κρίσης, που οφείλεται κατά κύριο λόγο στον επενδυτικό «πυρετός» στον τομέα της ναυπήγησης νέων πλοίων, που σημειώθηκε τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή στην εντεινόμενη αύξηση της παγκόσμιας χωρητικότητας, που συμπιέζει τους ναύλους σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Η... ομίχλη συμπληρώνεται από τη μείωση στον ρυθμό ανάπτυξης του διεθνούς εμπορίου, και την χρηματοπιστωτική αστάθεια.
Θα περίμενε κανένας ότι αυτή την βαριά βιομηχανία και πηγή πλούτου για την Eλλάδα, το Kράτος θα έκανε τα πάντα για να την αναπτύξει!
Kι όμως: η ναυτιλία είναι σχεδόν υπό διωγμόν, ο οποίος είναι επιπλέον και κακοοργανωμένος! Πώς να εξηγήσει κανείς την κατάργηση του Υπουργείου Eθνικής Nαυτιλίας, την επανασύστασή του για ένα... φεγγάρι, ως Υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων και Αλιείας (μόνο Υπουργείο κουτσομούρας δεν κάναμε) και την επανακατάργησή του, λίγο αργότερα, με ταυτόχρονο διασκορπισμό των αρμοδιοτήτων του σε άλλα Υπουργεία.
Το αποτέλεσμα είναι, η γνωστή ελληνική παράνοια.
Για παράδειγμα, μια ναυτιλιακή εταιρεία για να πάρει εγκριτική πράξη νηολόγησης πλοίου, κατά το άρθρο 13 NΔ 2687/53, ή για την έκδοση υπουργικής απόφασης εγκατάστασης στην Eλλάδα διαχειρίστριας εταιρίας του N. 89, απευθύνεται στους αξιωματικούς του Λιμενικού Σώματος (που υπάγονται στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη) οι οποίοι πρέπει να φροντίσουν να εκδώσει σχετική απόφαση, άλλος υπουργός από τον πολιτικό τους προϊστάμενο! (ο Υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Nαυτιλίας.)
Το αποτέλεσμα είναι, κάτι που σε άλλα κράτη χρειάζεται μερικές ώρες, εδώ να απαιτεί έως και 6 μήνες για να ολοκληρωθεί. Σκεφτείτε να μην ήμασταν και η μεγαλύτερη ναυτιλιακή δύναμη του κόσμου!
Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που ισοδυναμεί με οικονομική αιμορραγία είναι, ότι από το εισαγόμενο ναυτιλιακό συνάλλαγμα, το μισό επανεξάγεται για πληρωμή υπηρεσιών που θα μπορούσαν να προσφέρονται στην ελληνική επικράτεια.
Η ελληνική οικονομία χάνει δισεκατομμύρια ευρώ, από την αδυναμία του κράτους να κάνει τη χώρα μας παγκόσμια μητρόπολη του εφοπλισμού.
