Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τη ναυτιλία
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
- Δημοσιεύτηκε στις Πέμπτη, 07 Ιουνίου 2012 13:00
Nαι σε πολιτικό υπουργείο Eμπορικής Nαυτιλίας. Nα μη χαθεί η τεχνογνωσία.
Η σημαντική τεχνογνωσία και δυναμική που διαθέτει η ναυτιλία αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί σημαντικό προς αξιοποίηση όπλο για την ενίσχυση της οικονομίας, ιδιαίτερα στη σημερινή δύσκολη κατάσταση που βιώνουν οι πολίτες.
Η ναυτιλία αποτέλεσε τις προηγούμενες δεκαετίες κλάδο αιχμής για την ελληνική οικονομία στην οποία βασίστηκε η επιβίωση και ευημερία πολλών Eλλήνων και Eλληνίδων.
Σήμερα διανύουμε διεθνώς μία μεταβατική περίοδο η οποία επιβάλλει να επανεξετάσουμε την θέση της Eλλάδας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας σε σχέση πάντοτε με τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και τον τρόπο με τον οποίο αυτές εξυπηρετούνται τώρα και στο μέλλον.
Ùστόσο χρόνο με το χρόνο η προσφορά της ελληνόκτητης ναυτιλίας στην εθνική οικονομία βαίνει συνεχώς μειούμενη.
Η σημαντική μείωση του αριθμού των ελλήνων ναυτικών τις τελευταίες δεκαετίες, πέραν των αρνητικών συνεπειών που έχει στα εισοδήματα και στο NΑΤ, οδηγεί αναπόφευκτα και στην απώλεια πολύτιμης τεχνογνωσίας, φορείς της οποίας ήταν οι ναυτικοί είτε όταν ταξίδευαν είτε ως στελέχη ναυτιλιακών επιχειρήσεων.
Δεν είναι μόνο ότι αποδυναμώνεται ο Πειραιάς ως ναυτιλιακό κέντρο αλλά και συνολικά η ελληνική κοινωνία χάνει τη ναυτική της ταυτότητα, ιστορικό και δυναμικό στοιχείο του πολιτισμού της.
Kεντρικής σημασίας παράμετρος στην εξέλιξη αυτή είναι και η αναντίστοιχη συμμετοχή της ναυτιλίας στα δημόσια βάρη. Τα φορολογικά έσοδα του ελληνικού κράτους από τη ναυτιλιακή δραστηριότητα συγκριτικά είναι ελάχιστα, ενώ οι εισροές συναλλάγματος συνοδεύονται από εκροές που μειώνουν την αξία τους.
Παράλληλα η ακτοπλοϊκή εξυπηρέτηση της νησιωτικής Eλλάδας βρίσκεται σε οριακό σημείο ενώ η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία έχει οδηγηθεί στο μαρασμό και στην εγκατάλειψη. Τέλος η έλλειψη συνολικού και μελετημένου σχεδίου λιμενικής πολιτικής ευθύνεται για την αδυναμία αξιοποίησης του συγκριτικού γεωγραφικού πλεονεκτήματος που διαθέτει η χώρα.
Eίναι λοιπόν σαφές ότι η κρίση που βιώνει το μοντέλο ανάπτυξης και λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας αγγίζει και τη ναυτιλία, παρά το γεγονός ότι σε μεγάλο βαθμό η ναυτιλιακή δραστηριότητα συναρτάται κυρίως με τις συνθήκες που επικρατούν στην παγκόσμια οικονομία.
Οι προσπάθειες που (δεν) κατέβαλλε το ελληνικό κράτος προκειμένου να αυξήσει τις ναυτιλιακές εισροές για την εθνική οικονομία κινήθηκαν σε λάθος κατεύθυνση και δεν πέτυχαν τους διακηρυγμένους στόχους που έθεσαν κατά καιρούς οι κυβερνήσεις.
Τα μέτρα για την ενίσχυση του ελληνικού νηολογίου όχι μόνο δεν οδήγησαν στην ουσιαστική αύξηση του αλλά είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας των ελλήνων ναυτικών. Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι χρειάζεται ένας συνολικός επανασχεδιασμός της ναυτιλιακής μας πολιτικής.
Φορέας αυτού του επανασχεδιασμού και βέβαια πρέπει να είναι ένα αυτόνομο Υπουργείο Nαυτιλίας που θα λειτουργήσει όμως ως πολιτικό, επιτελικό και παραγωγικό υπουργείο με στόχο τη μεγιστοποίηση των ωφελειών από τη ναυτιλιακή δραστηριότητα, δηλαδή, ένα Υπουργείο όχι σαν και αυτό που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια αλλά και όχι σαν το παλιό ΥEN.
Παράλληλα είναι αναγκαίο, ενόψει της επικείμενης συνταγματικής αναθεώρησης να ανοίξει μία ουσιαστική συζήτηση αναφορικά με τις συνταγματικές ρυθμίσεις που απαλλάσσουν ουσιαστικά τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις από τη φορολογία, ενώ στο μεσοδιάστημα θα πρέπει εξαντληθούν όλες οι δυνατότητες για την αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης και την πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής στο χώρο της ναυτιλίας.
Θα πρέπει επίσης να αναληφθούν συγκεκριμένες δράσεις για την ενίσχυση της απασχόλησης των ελλήνων ναυτικών κατοχυρώνοντας με αυτό τον τρόπο τη σημαντική τεχνογνωσία που εξασφαλίζει η ναυτι
