www.TheSeaNation.gr

«Αργά το βράδυ της προηγουμένης είχαμε φτάσει σ' ένα κάποιο λιμάνι - το Καμάρες δεν έλεγε για εμάς τίποτα - της Σίφνου, μετά από ταξίδι οκτώμισι ωρών, με ένα από τα τότε «εκμοντερνισμένα» παλιά πλοία του Τυπάλδου, στα όποια, σε ορισμένα σημεία τους διασώζετο ή πριν από την φορμάικα αρχοντιά του 1910, βρισκόσουν δίχως να το καταλάβεις σε μία ταλαντευόμενη από τα κύματα βάρκα, όπως το πλοίο παρέμενε αρόδο, πού σε αποβίβαζε στο μικρό μόλο και πού δίχως καμία δικιά σου φροντίδα έβρισκες ως δια μαγείας τις αποσκευές στο καφενείο του Καμπουράκη, του Σίμου, του Μπουλή. «Ένας δυνατός σε βατ λαμπτήρας φώτιζε για λίγο από μία μικρή γεννήτρια το, ας το πούμε, λιμάνι με τα γύρω ελάχιστα σπίτια και τα τρία-τέσσερα καφενεία, μαγαζί άλλο δεν υπήρχε.

Υπήρχε όμως τελωνείο! (Με τον αγαπητό Γιώργο Σηφαλάκη, τελώνη, πού έδινε τον κρητικό τόνο πολιτισμού). Λίγο μετά απλωνόταν το σκοτάδι, και από εκεί και πέρα μία διαδρομή μέσα στη νύχτα, στο άγνωστο, μέσα στο μικρό, χαμηλοτάβανο, με δείγμα φωτισμού λεωφορείο, πήχτρα από επιβάτες και μπαγκάζια πού αγκομαχούσε και ταλαντεύονταν πάνω στο χωματόδρομο κι ήταν σαν να συνέχιζες το σκαμπανέβασμα του ταξιδιού' κι εγώ όρθιος είχα πάρει το σχήμα ενός λάμδα.

Όμως το αντίτιμο της αναπάντεχης μικρής περιπέτειας εισέβαλλε πλουσιοπάροχο νυχτιάτικα από τα ανοιχτά παράθυρα του σαράβαλου.

Ο βραδινός ζεστός χέρας κατέβαζε ένα μείγμα αρωμάτων της γης' θυμαριού, φασκομηλιάς, ρίγανης κι άλλων βοτάνων ή λουλουδιών, πού σου 'διναν ζωή.

Ήταν Ιούλιος τού 1964. Τότε πού δεν υπήρχαν τα «Κλά» (κλαμπ) παρά μόνο τα καφενεία τού Κορακή, τού Λάκη, τού Πίπη, όπου ο Γιάννης ό Διαρεμές ανέπτυσσε τις ιδιότυπες φιλοβασιλικές του απόψεις και τα περί διαδοχής τού θρόνου. Ό νεολογισμός «ρεντρούμης» δεν είχε καταχωρηθεί στο λεξιλόγιο. Ήταν ή Σίφνος του 1964.

Ερώτημα:

- Ποιο είναι, όμως, το πρώτο πλοίο που έδεσε στο μόλο των Καμαρών;

Αυτό δεν είναι άλλο από το «Λητώ» (πρώην «Οία» του Κατσουλάκου). Αυτό συνέβη το 1972.