www.TheSeaNation.gr

Ο Πειραιάς ήταν και παραμένει λιμενικός κόμβος επι ευρωπαϊκού εδάφους με ιδιαίτερη σημασία για την Κίνα και τον «θαλασσιο δρόμο του μεταξιού». Ωστόσο η επαναπροσέγγιση μεταξύ Κίνας-Ιταλίας ως προς την συμμετοχή της Ιταλίας εκ νέου στο «θαλασσιο δρόμο του μεταξιού» επαναφέρει στον ορίζοντα τις πιέσεις που είχε δεχθεί στο παρελθόν ο Πειραιάς από Ιταλικά λιμάνια τα οποία ως γνωστόν επέσειαν στους Κινέζους τις άριστες σιδηροδρομικές τους καλύψεις. Κάτι που δεν είχε περάσει απαρατήρητο ούτε από τον Πειραιά φυσικά ούτε και από τα υψηλόβαθμα στελέχη της COSCO, και όχι μόνο. Βέβαια οι καλές προθέσεις της Κίνας να διαδραματίσει ο Πειραιάς τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο ευρωπαϊκό και όχι μόνο εμπόριο, τον οποίο και αναγνώρισαν, πολύ νωρίς εν αντιθέσεις με την εκείνης της εποχής ελληνική «πραγματικότητα» έχουν «προσκρούσει» στο ατύχημα των Τεμπών αλλά και στο γεγονός ότι έκτοτε η σιδηροδρομική σύνδεση του Πειραιά διεξάγεται, με τον τρόπο που διεξάγεται, ο οποίος απέχει έτη φωτός από τον τρόπο που καλύπτεται ο ανταγωνισμός σε Ιταλικά, Γαλλικά και Ισπανικά λιμάνια. Τα τελευταία μάλιστα με κορυφαία περίπτωση το λιμάνι της Βαλένθια έχουν αξιοποιήσει στο έπακρο κοινοτικά κονδύλια προγραμμάτων που υποστηρίζουν τις σιδηροδρομικές καλύψεις των λιμένων για λόγους περιβαλλοντικούς κ.λ.π., όταν επι ελληνικού εδάφους αναζητούνται ακόμη...σηματοδοτήσεις, συστήματα τηλεδιοίκησης και σιδηροδρομικές υποδομές που υπέστησαν ζημίες από τις δύο απανωτές θεομηνίες που έπληξαν την κεντρική Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κατάσταση αυτή έχει εντείνει τον προβληματισμό και πέριξ του λιμανιού του Πειραιά με τις παραγωγικές τάξεις να «βλέπουν» τον χρόνο να χάνεται μαζί με τις ευκαιρίες, που ειρήσθω εν παρόδω εκτείνονται πέραν τις Κίνας και στην Ινδία. Η τελευταία στις δύο συναντήσεις που συνέβησαν σε ανώτερο διπλωματικό επίπεδο «άνοιξαν τα χαρτιά της αναζητώντας λιμάνια επι ελληνικού εδάφους για τον δικό της «Ινδικό δρόμο» με σιδηροδρομική κάλυψη για ευνόητους στους παροικούντες των συνδυασμένων μεταφορών, λόγους.
Την ίδια στιγμή στο πεδίο της θαλάσσιας οικονομίας, για την οποία πολύς λόγος γίνεται, οι καλές προθέσεις που έχουν καταγραφεί για την ανάπτυξη εξαγωγικών δραστηριοτήτων ελληνικών επιχειρήσεων που ειδικεύονται στην παραγωγή υλικών και αναλώσιμων και πλοία και πλωτά ναυπηγήματα καθώς και τις ναυπηγοεπισκευές με προορισμό τα Κινεζικά ναυπηγεία, τα οποία έχουν «βουλιάξει» από τις παραγγελίες του ελληνικού εφοπλισμού, παραμένουν στο πεδίο των προθέσεων καθώς η κινεζική πλευρά απλά «ακούει» αλλά δεν περνάει σε ουσιαστική φάση με δεδομένο ότι οι κινεζικές τράπεζες, που χρηματοδοτούν τις ναυπηγήσεις επι του εδάφους τους «προτιμούν» για ευνόητους λόγους να δίνουν τις δουλειές στις δικές τους επιχειρήσεις «στραγγαλίζοντας» τον χώρο για ανάπτυξη εξαγωγικών δραστηριοτήτων ομοειδών ελληνικών επιχειρήσεων διαμέσου του λιμανιού του Πειραιά.
Βέβαια στο μέλλον, η Κίνα και η Ελλάδα θα μπορούν να εμβαθύνουν τη συνεργασία σε παραδοσιακούς τομείς όπως οι μεταφορές, η ναυτιλία, η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες και τα χρηματοοικονομικά, ενώ παράλληλα να διευρύνουν και τις ευκαιρίες συνεργασίας στους τομείς της πράσινης, ψηφιακής τεχνολογίας κάτι που επι της ουσίας έχει επιβεβαιωθεί και στις αλλεπάλληλες το τελευταίο διάστημα επισκέψεις Κινεζικών επιχειρηματικών αποστολών στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιώς που διατηρεί «ανοικτούς τους διάβλους» για την ανάπτυξη συνεργειών και συνεργασιών με αμοιβαίο συμφέρον που εκτείνεται και στα πεδία των επενδύσεων.
Ωστόσο όπως και να έχουν τα πράγματα αν το επι ελληνικού εδάφους σιδηροδρομικό δίκτυο δεν αποκατασταθεί είναι προφανές ότι οι Ιταλοί θα εκμεταλλευτούν στο έπακρο την «αδυναμία» αυτή προς το δικό τους συμφέρον.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.