www.TheSeaNation.gr

Ας γυρίσουμε αρκετά πίσω στο χρόνο για να θυμηθούμε τα παπόρια που προσέγγισαν κατά καιρούς στην όμορφη Σίφνο.Ένας μεγάλος κύκλος πλοίων που ξεκινά με ποστάλια κλασικά, συνεχίζεται με επιβατηγά/οχηματαγωγά (τα γνωστά μας ferries) και κλείνει με τα ταχύπλοα επιβατηγά/οχηματαγωγά.

Ο κόσμος των κλασικών ποσταλιών ήταν ένας ξεχωριστός κόσμος. Ο κόσμος των επιβατηγών/οχηματαγωγών ήταν ένας άλλος διαφορετικός κόσμος. Ατμόπλοια που στην πορεία έδωσαν τη θέση τους σε πετρελαιοκίνητα (δηζελόπλοια).

Η γραμμή κάποτε ήταν άγονη και περιλάμβανε αρκετές προσεγγίσεις σε πολλά λιμάνια. Το δρομολόγιο περνούσε πρώτα από τη Σύρο (Σύρα για τους νησιώτες) και έπειτα από πολλές ώρες έφθανε κάποτε και στις Καμάρες.

Στον πηγαιμό για τη Σίφνο, ο δρόμος ήταν πραγματικά μακρύς.

Ο καβαφικός στίχος περιγράφει το μακρύ, πολύωρο ταξίδι μέχρι να φτάσει η στιγμή να φανεί, επιτέλους, ο κάβος των Καμαρών. Στην πορεία η γραμμή έγινε «γόνιμη», με σημαντική διακίνηση επιβατών και οχημάτων.

Η γραμμή της Σίφνου πρέπει να έχει εξυπηρετηθεί από περισσότερα από 120 επιβατηγά πλοία από τα χρόνια του πολέμου και μετά.

Αναζητώντας συνδετικούς κρίκους με το παρελθόν θα θυμηθούμε κάποια από τα πλοία με τα οποία κάποτε ταξιδέψαμε, πλοία που αγαπήσαμε, πλοία που μας πρόσφεραν όμορφα ταξίδια, ή πλοία που τα ακούγαμε στις διηγήσεις των παλιότερων.

Τα παπόρια, οι βάρκες και οι λάντζες

Επιστροφή, λοιπόν, στις Καμάρες λίγο μετά τον πόλεμο. Το λιμάνι είναι αγνώριστο σε σχέση με σήμερα. Κυριαρχούν τα καμίνια των αγγειοπλαστείων. Μόλος, φυσικά, δεν υπάρχει και τα πλοία παραμένουν πάντα αρόδου, φουνταρισμένα στην άγκυρα.

Οι βάρκες αποτελούν τον ομφάλιο λώρο που συνδέει το βαπόρι με τη στεριά. «Μέχρι την έλευση της λάντζας του Μπουλή πρώτα, και μετά του Καμπουράκη, δεν υπήρχαν λάντζες. Μικρές βάρκες υπήρχαν, κάποιες από τις οποίες δεν είχαν μηχανή.

Τις βάρκες χωρίς μηχανή τις έλεγαν «μαούνες» και έπαιρναν εμπορεύματα ρημουλκούμενες από τις μηχανοκίνητες». Στη συνέχεια οι μηχανοκίνητες λάντζες παρέλαβαν τη σκυτάλη από τις βάρκες. Οι λάντζες, πλέον, μεταφέρουν τον κόσμο από και προς τα καράβια. Κάτω από αντίξοες συνθήκες οι λάντζες και οι άνθρωποί τους πρόσφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες.

Οι άνθρωποι έρχονται στο λιμάνι των Καμαρών με μουλάρια και γαϊδούρια και με τον ίδιο τρόπο φεύγουν για τα χωριά.

«Βαρκάρηδες, αρχικά, και μετά λεμβούχοι στη μετά μόλου εποχή, ήταν σχεδόν όλοι οι μαγαζάτορες των Καμαρών, όπως Μπουλήδες του Σταύρου, Μπουλήδες Γιαννομπουλή, Σίμηδες (Σίμος και διάδοχοι), Καμπουράκηδες, Μπελενιοί».

Ορισμένα από τα ονόματα των βαρκάρηδων της οικογένειας Καλογήρου είναι τα ακόλουθα (έχουν καταγραφεί στο βιβλίο "Παραδοσιακά επαγγέλματα στη Σίφνο άλλοτε και τώρα" (Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης Κυκλάδων, Σίφνος 2001):

Νικολός Καλογήρου (ή Μπουλής)
Αντρέας Καλογήρου (ή Μπουλής)
Γιάννης Καλογήρου (ή Γιαννομπουλής)
Γιώργης Καλογήρου (ή Μπουλής)
Άγγελος Καλογήρου

Ο Γιώργος Πεταλιανός (Θεολόγος) στο διήγημά του με τίτλο "O Μπουλής" περιγράφει με εξαιρετικά παραστατικό τρόπο την ιεροτελεστία της άφιξης στις Καμάρες. Ο Νικολός ο Μπουλής που αναφέρεται στο κείμενο θα πρέπει να ήταν αδελφός του Σταύρου του Μπουλή.

Το προσωνύμιο "Μπουλής" είναι παρατσούκλι για πολλούς ανθρώπους της οικογένειας Καλογήρου, από τους οποίους πολλοί ήταν αυτοί που έγραψαν ιστορία με τις βάρκες τους και τις λάντζες τους μεταφέροντας ανθρώπους και εμπορεύματα από και προς τα καράβια, καθώς αυτοί σταματούσαν αρόδου: