Ναυτιλία και θαλάσσια μόλυνση: Θύτης ή θύμα ;
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
- Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 15 Σεπτεμβρίου 2017 17:37
Διαβάζοντας το ρεπορτάζ του TheSeaNation για τους κεραυνούς που προκαλεί η εκπομπή αερίων ρύπων από τη ναυτιλία και έχοντας κατά νου την υπόθεση του βυθισμένου μικρού δεξαμενόπλοιου «Αγία Ζώνη ΙΙ», το οποίο προκάλεσε εκτεταμένη θαλάσσια ρύπανση στον Σαρωνικό κόλπο, μου προκλήθηκαν μερικά ερωτηματικά...
Σύμφωνα με τις αναφορές του «Αγία Ζώνη ΙΙ» αφού φόρτωσε μαζούτ, μετακινήθηκε από το σημείο φόρτωσης και παρέμεινε επ΄ άγκυρα 1,5 μίλι ανοικτά των εγκαταστάσεων των ΕΛΠΕ.
Ως τώρα δεν έχουμε μάθει αφενός το για που προορίζονταν τα καύσιμα που φόρτωσε και αφετέρου γιατί δεν συνέχισε το ταξίδι του και παρέμεινε αρόδου.
Ισχυρίζεται επίσης ο ιδιοκτήτης του «Αγία Ζώνη ΙΙ», πως η μόλυνση δεν προέρχεται από το σκάφος του, αλλά από το επιβατηγό – οχηματαγωγό πλοίο “Blue Star Patmos” που κατέπλευσε ρυμουλκούμενο στο Πέραμα για επισκευές.
Οι χρόνοι του ναυαγίου του «Αγία Ζώνη ΙΙ» και του “Blue Star Ferries” δεν συμπίπτουν.
Πλην όμως ο ιδιοκτήτης του μικρού δεξαμενόπλοιου επιμένει ότι η μόλυνση στον Σαρωνικό σημειώθηκε δύο μέρες μετά την βύθιση του πλοίου του.
Το υπουργείο Ναυτιλίας έλαβε δείγματα από το “Blue Star Patmos” προκειμένου να διερευνήσει τις σχετικές καταγγελίες, δεδομένου πως και το “Blue Star Patmos” καίει μαζούτ, όπως άλλωστε και όλα τα πλοία .
Και τώρα το μέγα ερώτημα. Γιατί τα πλοία καίνε μαζούτ και δεν καίνε καλύτερης ποιότητας καύσιμο; Το μαζούτ είναι άσφαλτος. Τελεία και παύλα. Πρόκειται αναμφισβήτητα για ότι πιο ρυπογόνο μπορεί να κάψει ένα πλοίο.
Και εξηγούμαι.
Για να φτάσει το πλοίο να κάψει το μαζούτ ως καύσιμο κίνησης πρέπει να προηγηθεί η επεξεργασία του. Η επεξεργασία αυτή πραγματοποιείται μέσα στο πλοίο, κάτι που σημαίνει πως σε κάθε περίπτωση και κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες το πλοίο θέλει, δε θέλει, θα προκαλέσει μόλυνση.
Μετά φυσικά ακολουθεί όλη αυτή η παραφιλολογία πως η ναυτιλία προκαλεί μόλυνση του περιβάλλοντος και για αυτό πρέπει να πληρώσει, ενώ στην πραγματικότητα δεν την προκαλεί η ίδια, αλλά τα διυλιστήρια τα οποία αρνούνται να την εφοδιάσουν με νέα σύγχρονα και βελτιωμένα καύσιμα κίνησης που δεν μολύνουν το περιβάλλον.
Και γιατί τα διυλιστήρια δεν επεξεργάζονται αυτά το μαζούτ ώστε να παραδίδουν καλύτερης ποιότητας καύσιμο.
Πολύ απλά γιατί αφενός μεταφέρουν το κόστος της επεξεργασίας στο πλοίο, αφετέρου χρειάζονται ειδικές υποδομές για την αποθήκευση των καταλοίπων της επεξεργασίας, κυρίως θειάφι, κάτι που σημαίνει νέο μεγάλο κόστος.
Έτσι λοιπόν είναι πιο εύκολο να πετάνε την καυτή πατάτα στη ναυτιλία η οποία δέχεται συνεχώς αναίτιες επιθέσεις μιας και παρουσιάζεται ως το θύτης, ενώ στην πραγματικότητα είναι το θύμα και μάλιστα το χειρότερο θύμα που θα μπορούσε να υπάρξει, μιας και δεν μπορεί να αντιδράσει...
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
