ΝΑΥΤΙΛΙΑ

Λιμενική τρόικα «σύρει» την ανάπτυξη

Πειραιάς, Θεσσαλονίκη και Αλεξανδρούπολη αποτελούν την «λιμενική τρόικα που θα παγιώσει την γεωστρατηγική ισχύ της χώρας σε μία κρίσιμη περίοδο όπου το διεθνές εμπόριο αναδιαμορφώνει τις εμπορευματικές ροές με ότι θετικό συνεπάγεται για τις οικονομίες των χώρων διέλευσης αυτών των ροών.

Αρκεί ακόμη και μία γρήγορη ματιά στο χάρτη για να καταστεί και στον πλέον αδαή ότι και τα τρία λιμάνια διαθέτουν μία εξαιρετικά μεγάλη σφαίρα επιρροής ικανή να διαμορφώσει ένα εξ ίσου μεγάλο πεδίο για την εθνική οικονομία προσέλκυσης επενδύσεων. Και μάλιστα σε πολλούς τομείς της οικονομίας.
Η απόφαση της κυβέρνησης να διευρύνει το λιμενικό πεδίο αποκρατικοποιήσεων με την ένταξη και των υπόλοιπων οκτώ λιμένων μπορεί να ξένισε αρχικά, σε σχέση με τις αρχικές της θέσεις και να απογοήτευσε τους συνδικαλιστικούς φορείς των λιμενεργατών, αλλά είναι ορθή. Και χρονικά και τεχνικά. Και τούτο διότι έχει καταστεί σαφές ότι οι μεγάλοι λιμενικοί διαχειριστές είναι εκείνοι που διαμορφώνουν το σκηνικό σχεδιάζοντας όχι σε τοπικό ή υπερτοπικό επίπεδο αλλά σε παγκόσμιο. Άλλωστε ο σχεδιασμός της Κίνας να αναπτύξει τον «θαλάσσιο δρόμο του μεταξιού» ήδη έχει συμπαρασύρει στην ανάπτυξη λιμάνια που βρίσκονται επάνω σε αυτή τη χάραξη μηδέ εξαιρουμένων και μεγάλων ευρωπαϊκών λιμένων όπου ο «δρόμος» αυτός απολήγει διερχόμενος διαμέσου του Πειραιά και εν συνεχεία με σιδηροδρομική σύνδεση καλύπτει την απόσταση μέχρι τα μεγάλα λιμάνια της ΕΕ σε Γερμανία και Ολλανδία.
Μέσα από τις συζητήσεις των τελευταίων ημερών για σιδηροδρομικές συνδέσεις διαφάνηκε και ο «άλλος» ρόλος των λιμένων Θεσσαλονίκης και Αλεξανδρούπολης έστω και με την «κουτσή σιδηροδρομική Εγνατία» καθώς δεν συμπεριλαμβάνεται το άλλο μείζονος σημασίας λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Όπως επίσης από τις συζητήσεις των τελευταίων ημερών σε πολιτικό και κυρίως οικονομικό επίπεδο έχει καταστεί προφανές ότι για να αξιοποιηθούν τα «περιλάλητα ασημικά» θα πρέπει πρώτα να «στιλβωθούν». Αλλά η συγκεκριμένη διαδικασία απαιτεί γενναιότατες επενδύσεις άμεσα και χωρίς γραφειοκρατικές διατυπώσεις και λοιπές καθυστερήσεις. Που δεν υπάρχουν , ούτε είναι δυνατόν έστω και σε βάθος χρόνου να διατεθούν από το κράτος που βρίσκεται στα όρια της «πτώχευσης». Μία επίσης γρήγορη ματιά στην διεθνή ειδική ειδησεογραφία αρκεί να για να γίνει αντιληπτό ότι οι μεγάλοι λιμενικοί διαχειριστές ξοδεύουν ήδη μερικά δις δολαρίων για να ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό λιμενικών υποδομών ενώ την ίδια στιγμή στην Αμερικανική ήπειρο επίσης ξοδεύονται δις δολαρίων με την μάλιστα «αναγκαία συμμετοχή» ιδιωτικών κεφαλαίων καθώς οι επενδύσεις είναι κολοσσιαίες.
Αν και τα ανωτέρω «αφορούν» στο τεχνικό μέρος η χρονική επιλογή της κυβέρνησης να εντάξει και τα άλλα οκτώ λιμάνια τώρα ενδεχομένως να οδηγεί στο «παρακινδυνευμένα» εσφαλμένο συμπέρασμα ότι πιέζεται από το οικονομικό «σκηνικό». Αλλά μία εξ ίσου «παρακινδυνευμένη εικασία» είναι ότι μέσα στον «οικονομικό και πολιτικό ορυμαγδό» η κυβέρνηση δεν θέλει να μείνει έξω από την κοσμογονία επενδύσεων και ανάπτυξης που συντελείται στα Βαλκάνια το ελληνικό λιμενικό, και εν επεκτάσει σιδηροδρομικό, σύστημα.
Το διάστημα πάντως μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη είναι εκ των πραγμάτων κρίσιμο για την κυβέρνηση καθώς στη συγκεκριμένη περίοδο θα εκπεμφθούν σημαντικά μηνύματα προς τους παγκόσμιους επενδυτές που έχουν στραμμένο το βλέμμα στις εξελίξεις των διαγωνισμών των ΟΛΠ και ΟΛΘ.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.