www.TheSeaNation.gr

Την περασμένη Τρίτη ο υπουργός Ναυτιλίας κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής από το βήμα της Βουλής, καλούσε την COSCO να υλοποιήσει – κατά προτεραιότητα, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά - τις δεσμεύσεις της για τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, ενώ την ίδια ώρα την παρότρυνε να ασχοληθεί ενεργότερα με την υπόθεση των ναυπηγείων.

Χθες Τετάρτη μια ομάδα 46 (ακριβώς 46) ατόμων, εκ των οποίων οι 26 ήταν εργαζόμενοι που απασχολούνται στην ΣΕΠ (σύνολο εργαζομένων 1.300 εργαζόμενοι) και οι υπόλοιποι 20 «επαγγελματίες» διαδηλωτές του ΠΑΜΕ διαδήλωσαν στον Άγιο Νικόλαο, ζητώντας να συναντηθούν με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΟΛΠ Α.Ε. Captain Fu Cheng Qiu, προς τον οποίο υπέβαλλαν υπόμνημα με σειρά αιτημάτων.

Ας πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή...

Ήδη από τις αρχές του 2000 το ΚΚΕ αναζητούσε τρόπους να «βάλει πόδι» στο λιμάνι. Ήλεγχε απόλυτα τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, αλλά στο λιμάνι δεν είχε τρόπο να μπει, κυρίως επειδή την εποχή εκείνη ήταν κάπως δύσκολο να «πουλήσεις» επανάσταση σε έναν λιμενεργάτη το ετήσιο εισόδημα του οποίου άγγιζε και πολλές φορές ξεπερνούσε τα 100.000 ευρώ ετησίως.

Οι λιμενεργάτες τις μέρες εκείνες ήταν άριστα οργανωμένοι, αλλά η οργάνωση τους είχε να κάνει με την διασφάλιση των μισθολογικών τους ρετιρέ, και ουδεμία διάθεση είχαν να βάλουν «συνέταιρο» στις δουλειές τους τον Περισσό...

Διέθεταν μεν πολιτικούς και συνδικαλιστικούς προστάτες, προς τους οποίους με την σειρά τους έδιναν ψηφαλάκια, αλλά όλο αυτό το σύστημα ήταν στηριγμένο σε ένα ξεκάθαρο δούναι και λαβείν το οποίο σε τίποτε δεν επέτρεπε την ανάπτυξη εργατικής συνείδησης τύπου ΚΚΕ...

Έτσι όσες απόπειρες και αν είχε κάνει το ΚΚΕ να μπει στο τέρμιναλ ή στον ΟΛΠ είχαν στεφθεί από απόλυτη και παταγώδη αποτυχία σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που κατέληξε το κόμμα στο να σηκώσει τα χέρια ψηλά και να μην κάνει καμιά άλλη προσπάθεια να οργανώσει κάποιου είδους μηχανισμό της προκοπής μέσα στο λιμάνι.

Μεμονωμένα υπήρχαν κάποιοι εργαζόμενοι στον ΟΛΠ που άνηκαν στο ΚΚΕ, αλλά ως εκεί...Πέραν τούτου ουδέν...

Στις μέρες μας το ΚΚΕ εκτιμά ότι μπορεί να κάνει άλλη μια προσπάθεια να διεκδικήσει ύπαρξη και λόγο στα λιμενικά πράγματα.

Και φυσικά, όπως πάντα, του είναι παντελώς αδιάφορο αφενός το αν ο τρόπος με τον οποίον κινείται μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το επενδυτικό μπαράζ που προσδοκά η κυβέρνηση από την COSCO και αφετέρου αν τα ζητήματα που βάζει υφίστανται στην πραγματικότητα.

Υπάρχει όμως και άλλο ένα μείζον θέμα.

Ακόμη και αν υποθέσουμε πως όντως υπάρχουν εργατικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπισθούν, τα ζητήματα αυτά απευθύνονται στους καθ΄ύλην αρμόδιους που πρέπει να ασχοληθούν με την εξέταση τους και γιατί όχι και με την επίλυση τους, εφόσον πρέπει να επιλυθούν;

Είναι γνωστό στους πάντες πως οι εργαζόμενοι στο τέρμιναλ της ΣΕΠ δεν ανήκουν στην ΣΕΠ, αλλά σε υπερ-εργολάβους με τους οποίους συνεργάζεται η ΣΕΠ.

Επίσης, είναι γνωστό πως η ΣΕΠ έχει επιβάλλει σε αυτούς τους υπερ-εργολάβους το μισθολογικό καθεστώς υπό το οποίο απασχολούνται οι εργαζόμενοι αυτοί, το οποίο και απέχει σημαντικά από όσα πιστεύουμε.

Είναι εξίσου γνωστό πως όχι μια, όχι δύο, αλλά αρκετές φορές η Επιθεώρηση Εργασίας έχει επισκεφθεί τις εγκαταστάσεις της ΣΕΠ για επιτόπιους ελέγχους από τους οποίους δεν έχει προκύψει κάποιο σοβαρό θέμα.

Υπάρχουν ζητήματα ; Μπορεί και να υπάρχουν, αλλά ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΟΛΠ Α.Ε. είναι αρμόδιος για να τα επιλύσει ;

Οι κινητοποιήσεις όμως δεν έγιναν, ούτε στους εργολάβους που είναι οι απευθείας εργοδότες τους, ούτε και στην ΣΕΠ με την οποία συνεργάζονται, αλλά έγιναν στον ΟΛΠ (!)

Αν ο στόχος των κινητοποιήσεων ήταν το να εκτεθεί ο ΟΛΠ ώστε να πιέσει τους εργολάβους να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την επίλυση των ζητημάτων εκείνων που οι διαμαρτυρόμενοι θεωρούν ως σημαντικά, ο τρόπος που επιλέγει να επιτευχθεί (ο στόχος) ήταν πέρα για πέρα λάθος.

Κάλλιστα οι εκπρόσωποι των εν λόγω εργαζομένων αφού πιστεύουν πως η διοίκηση της ΟΛΠ Α.Ε. μπορεί να τους βοηθήσει να βρουν άκρη με τους εργολάβους, θα μπορούσαν να απευθυνθούν σε αυτήν με άλλους τρόπους και όχι με τον τρόπο που επέλεξαν και είναι πέρα για πέρα βέβαιον πως η διοίκηση του λιμανιού και με προσοχή θα τους άκουγε και θα έκανε τις ενέργειες εκείνες που θα απαιτούνταν για την προώθηση των αιτημάτων τους.

Τίποτε όμως από όλα αυτά δεν συνέβη με αποτέλεσμα να δημιουργείται πλέον η εντύπωση πως άλλος ήταν ο στόχος της διαμαρτυρίας και όχι τα εργασιακά ζητήματα, υπαρκτά ή μη.

Και επειδή σε καμιά περίπτωση δεν τίθεται σε αμφισβήτηση το δικαίωμα των εργαζομένων να διεκδικούν, το βασικό θέμα εν τέλει είναι το πόσο απέχει η καλώς εννοούμενη διεκδίκηση, από τον λαϊκισμό και την προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων.

Όταν διαμαρτύρεσαι έξω από το γραφείο ενός ανθρώπου που το γνωρίζεις, πως δεν είναι αυτός που θα σου λύσει το πρόβλημα, μάλλον δεν έχεις στο μυαλό σου το πρόβλημα, αλλά το πως θα στήσεις ένα ωραίο επικοινωνιακό γαϊτανάκι, το οποίο άγνωστο που στοχεύει.

Διότι όταν στην ΣΕΠ απασχολούνται 1.300 εργαζόμενοι και οι «διαμαρτυρόμενοι» εργαζόμενοι της είναι 26 όλοι και όλοι, μάλλον μια μεγάλη τρύπα στο νερό έχεις κάνει, παρά μια κίνηση ουσίας θείε Λένιν...

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.