www.TheSeaNation.gr

«Κλειδί» η χρηματοδότηση για τη βελτίωση του λιμενικού συστήματος

Λιμάνια με μικρές έως μεσαίες λιμενολεκάνες, μεγάλα Ε/Γ-Ο/Γ πλοία και ισχνά κονδύλια είναι το εκρηκτικό μείγμα από το οποίο την τελευταία δεκαετία κινδυνεύει τόσο το ακτοπλοϊκό σύστημα όσο και η τοπική νησιωτική οικονομία. Μόλις χθες στο πλαίσιο του 7ου Πανελλήνιου Συνέδριου Λιμενικών Έργων μεταξύ των άλλων επαναβεβαιώθηκε η «αδυναμία» των νησιωτικών υποδομών ως επί το πλείστον να ανταποκριθούν στα σημερινά ζητούμενα-δεδομένα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μόλις το 2006 στοιχεία της «μελέτης Ρογκάν» αλλά και στοιχεία μελέτης του ΤΑΙΠΕΔ του 2012 αποτέλεσαν την «μαγιά» εκπόνησης μελέτης που παρουσιάστηκε το 2012 με τίτλο «Εθνική Στρατηγική Λιμένων 2013-2018» όπου στην ενότητα 1.2.2.1. με τίτλο» Λιμενικό Σύστημα και θαλάσσιες ενδομεταφορές (ακτοπλοΐα)» περιγράφεται η συγκεκριμένη αδυναμία του λιμενικού συστήματος και των επιπτώσεων στην ακτοπλοΐα και την οικονομική ζωή (εμπορευματικές ροές)ενώ σε ενότητες που προηγούνται αποτυπώνεται και με πίνακες σχεδόν στην πλειοψηφία του το εθνικό λιμενικό σύστημα και οι κατά λιμένα δραστηριότητες.

Μάλιστα τονίζονται τα ακόλουθα: «...Ασχέτως χρηματοοικονομικής λογικής και προοπτικής ανάπτυξης της Ελλάδας ω ς διαμετακομιστικού κόμβου για το διεθνές εμπόριο, η ανάπτυξη των εσωτερικών θαλάσσιων μεταφορών και του ελληνικού λιμενικού συστήματος θα παραμείνουν ως εθνική προτεραιότητα της ελληνικής πολιτείας αφού η ακτοπλοΐα αποτελεί τη μοναδική γραμμή σύνδεσης πολλών νησιών με την ηπειρωτική χώρα και μεταξύ τους.

Συνεπώς, το Ελληνικό Λιμενικό Σύστημα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις θαλάσσιες ενδομεταφορές και η Εθνική Στρατηγική για τα λιμάνια οφείλει να μεριμνήσει και για την ένταξη του Ελληνικού Λιμενικού Συστήματος στα διεθνή δίκτυα μεταφορών αλλά και για τη συνεχή αναβάθμιση της εσωτερικής ακτοπλοΐας».

Να σημειωθεί ότι οι κατ έτος παρουσιασθείσες εκθέσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιάρχων (ΠΕΠΕΝ) εμφανίζουν τις αδυναμίες αλλά και τις επικινδυνότητες του νησιωτικού λιμενικού συστήματος.

Ωστόσο στην πάροδο των ετών η μόνη πραγματικότητα που δρα καταλυτικά είναι η διαπίστωση ότι τα κονδύλια που γίνεται κατορθωτό να δεσμευτούν από τον μονίμως προβληματικό ετήσιο κρατικό προϋπολογισμό δεν επαρκούσαν και δεν επαρκούν για να ανάπτυξη δράσεων που θα βελτίωνε βασικές παραμέτρους καθώς είναι γνωστό ότι τα λιμενικά έργα απαιτούν και χρόνο και μεγάλα κεφάλαια.

Η ανακίνηση του θέματος περί την βελτίωση των ακτοπλοϊκών συνδέσεων που επίσης καταγράφεται εν παραλλήλω το ίδιο χρονικό διάστημα ακριβώς έχει προσκρούσει, όπως επισημαίνουν εμπειρογνώμονες στην έλλειψη των απαιτούμενων κονδυλίων.

Μάλιστα σε μελέτες στην εκπόνηση των οποίων είχαν εμπλακεί και πανεπιστημιακά ιδρύματα καθίσταται σαφές ότι χωρίς την ανάπτυξη των κατάλληλων υποδομών καμία πρόταση- από τη σωρεία που έχουν παρουσιαστεί( κύριες και ακτινικές γραμμές, κυκλικοί πλόες, ειδικών προδιαγραφών πλοία κλπ)- δεν μπορεί να «σταθεί» ρεαλιστικά.

Εν κατακλείδι , και σύμφωνα πάντα με τους εμπειρογνώμονες χωρίς κονδύλια αλλά και κεντρικό σχεδιασμό ( καθώς για τα λιμενικά έργα εμπλέκονται πέραν του Ναυτιλίας και άλλα τέσσερα ή πέντε υπουργεία – ανάλογα με το εκάστοτε κυβερνητικό σχήμα-) τα προβλήματα θα «διαιωνίζονται».